Anasayfa / Sizden Gelenler / “Elalem ne der?” korkusu!

“Elalem ne der?” korkusu!

elalem ne der korkusuTOPLUMUN KURALLARI!
Nedir bu toplum denilen şey? Kimdir? Kurallar nereden çıkmıştır ve kim koymuştur bu kuralları? Yazısız kurallardan bahsediyorum elbette ve sağlıklı ve mutlu insanları kısıtlayan şeylere değineceğim. Mesela insan içinden gelince neden özgürce gülemez komik bulduğu bir şeye? Çünkü toplum garip karşılar! Ne kadar acı verici. Burada gülmekten bahsediyoruz. Kahkaha atmak, mutlu olmak, mizahı yaşamak… (Burada biri ile dalga geçilmesinden,aşağılanmasından ve bunun sonucu meydana gelen gülüşlerden bahsetmiyoruz. Temiz ve insani şekilde oluşan, doğal gülme eyleminden bahsediyoruz. Sizler eminim beni anlıyorsunuz ama yine de açıklama yapmak istedim.) Kime ne zararı olabilir? Neden rahatsız eder birilerini bu durum? Ben anlamıyorum.

Bu durumun ana psikolojisine hemen bir yorum getirmek istiyorum. Siz sokakta, insanların arasındayken yüksek sesle güldüğünüzde neden herkes size rahatsız edici şekilde ve ayıplayarak bakar biliyor musunuz? Hemen size bir yafta yapıştırırlar. Kadın olsanız ayrı, erkek olsanız ayrı yafta. Sebebi, kendileri sizin gibi gülecek bir şey bulamıyordur artık. Mutlu değillerdir, yalnızlardır kalabalığın içinde ve sevgisiz kalmışlardır. Artık gülmek, hele ki yüksek sesle gülmek ayıptır. Herkes mutsuzken siz nasıl mutlu olabilirsiniz ey bencil insanlar? Nasıl güler eğlenirsiniz?

Kimin koyduğunu en çok merak ettiğim yazısız kurallardan biri budur. Yüksek sesle, neşe ve zevkle gülmek yasak!.. Hadi oradan! İşte en sevdiğim laflardan biri de bu :)

En çok karşılaştığımız ”elalem ne der” durumu bu gülme halidir. Ağzımızı kapatırız, kendimizi sıkarız, derin derin nefes alırız. Oysa ne acı bir durum. Sadece gülüyorum yahu! Üstelik canım istediği için, mutlu olduğumdan, neşem içimden taştığından gülüyorum kime ne?

Geçen gün 5 yıl bilfiil çalıştığım bankacılık sektöründe neden o kadar mutsuz olduğumun ana sebebini keşfettim. Çünkü gülemiyordum. Evet, canım istediğinde, gerçekten komik bir şey olduğunda ya da neşem içimden taştığında gülemiyordum. Sağında yönetici, solunda müdür, nasıl gülersin? Demezler mi insana, sen işini mi aksatıyorsun? Sen oyun mu oynuyorsun? Burası oyun bahçesi mi? Sen çocuk musun? Demezler mi? Derler. Ciddi insan ordusu. Ciddilikten mizah yeteneklerini ve anlayışlarını hatta zekalarının büyük bir bölümünü kaybetmiş insan ordusu. Yazık. Ve ben gülmeyi de, güldürmeyi de çok seven bir insanım. Neler çektiğimi anlayın…

Ve ben neye karar verdim? Artık hangi sektörde çalışırsam çalışayım güleceğim. İnadına, kahkahalarla güleceğim içimden geldiğinde. Kim ne derse desin. İşte anlatmak istediğim bu. Hayatınızın en basit eylemlerini yaparken bile diğerlerinin fikri önemli. Ve bu sadece iş hayatında da değil, her yerde geçerli.

Şimdi bu ”elalem” kavramını oluşturan kişileri inceleyelim.

ELALEM :)

Kim bu 3. şahıslar? Ne yaparlar? Neden başkalarının hayatına müdahale etme gereği duyarlar? Hemen cevap verelim. Başta da söylediğim gibi öncelikle bunlar mutsuzdurlar. Kimin ve neden koyduğunu bilmedikleri halde ezberledikleri kurallara uymak zorunda hissederler kendilerini. Korkaktırlar. Yeni bir hareket, farklı bir girişimde bulunamazlar. Hayattan zevk alamazlar. Dedikoducu ve kıskançtırlar. En çok da özgürce hareket edebilen ve kendi kuralları olan mutlu insanları kıskanırlar. İşte bu yüzden o özgür ve mutlu insanları da kendi dar kalıplarına sokmak isterler. İnsanoğlu böyledir. Kendi yapamadığını asla başkası yapsın istemez.

elalem ne der

Normalden farklı insanlar her zaman kıskanılırlar. Peki topluma göre normalden farklı yani anormal insan nedir? Mutlu insandır elbette. Mutlu insan kendi kuralını kendi koyar, mutlu insan kendiyle de başkalarıyla da barışıktır. Herkesle aynı tepkiyi vermez olaylar karşısında. Mutlu insan için acı gereksiz bir kavramdır. Oysa normal diye nitelendirdiğimiz klasik toplum insanı için acı kutsal, mutluluksa ayıptır. Herkes acı çekiyor, sen nasıl mutlu olabilirsin? Peki insan sormaz mı hiç, kardeşim ben mi acı çektiriyorum? Kendi seçimleri acı çekmekse benim suçum ne? Hiç…

Maalesef kendini normal olarak gören toplum insanı, aslında ideal insan tiplemesinden çok uzaktır. Güya duyarlıdır, güya acı çekenlere karşı ilgilidir. Bu sebeple kendi de acı çekmeyi seçmiştir. Ne büyük saçmalık!

Elalem’i de tanıdığımıza göre şimdi bu 3. şahıs baskısı karşısında ne yapmamız gerektiği konusunda naçizane fikirlerimi belirtmek isterim.

ELALEM NE DER KORKUSUNU YENİN, YOKSA…

Ben oldukça uzun seneler, saç modelimden makyajıma, kıyafetimden konuşmama kadar elalem ne der diye stres içinde yaşadım. Özellikle de işe başladıktan sonra özümden oldukça uzaklaştığımı yıllar sonra anladım. Ve insanın özünden uzaklaşması gerçekten büyük bir bunalıma ve sonrasında fiziksel rahatsızlıklara sebep oluyor. Ve işi bıraktıktan bir süre sonra oturup yaptığım yanlışları not aldım. Sizlerle bunları, tavsiyeler şeklinde paylaşacağım.

– Öncelikle lütfen kendi kurallarınız olsun. Ardından gideceğiniz fikirler de, göstereceğiniz tepkiler de size ait olsun. Başkalarının kurallarına göre oynamaya başladınız mı kurtulması çok güç oluyor.

– Ve hayatınızla ilgili her konuda çevrenizden fikir istemeyin. Bu bir süre sonra alışkanlık ve hatta saplantı oluyor. Bu sefer kendi istediğinizden çok başkalarının uygun gördüğünü yaşıyorsunuz.

– Ve gerçekten içinizden gelen bir şey olduğunda bunu yapın. Eğer sokakta şarkı söylemek geldiyse içinizden söyleyin. Eğer gülmek geldiyse gülün. Kırmızı iddialı bir renktir diye beğendiğiniz o elbiseden vazgeçmeyin. O güzel kızla konuşmak istiyorsanız konuşun. Kuralları unutun lütfen. Kuralları kendiniz koyun. Prangaları kırın artık. Çok basit konularda bile hep elalem ne der diyorsunuz.

– Ve aşama aşama ilerleyin. Ufak ufak yıkın duvarları. Eğer ben aniden değişip tepki alamam diyorsanız, ona da tamam. En basitinden başlayın. Düşünün, hayatınızda insanlar kızar, güler, dalga geçer, ayıplar diye ertelediğiniz, yapmadığınız ama yapmayı çok istediğiniz en basit şey ne? Bunu yapın.

– Ve önemli konularda lütfen ama lütfen kendi fikrinizi, kendi kararlarınızı uygulayın. Mesela toplum bir bekar kadını kiminle evlenmeye zorlar? Mühendis olsun, bankacı olsun, memur olsun derler. Sabah 9:00 akşam 18:00 çalışsın derler. Yaşı genç olmasın, çok da büyük olmasın derler. En geç 30 yaşına kadar evlenmelisin derler. Derler de derler.
Oysa benim fikrim bambaşka. Birincisi ne zaman evleneceğimi bilmiyorum, ikincisi memur zihniyetli bir insanla evleneceğimi hiç sanmıyorum. Tam tersine klasik saatlerde çalışmasın isterim hayatımdaki insan. Otomatik moda bağlanmış bir ilişki bana göre çok sıkıcı. Ama bunu söylesen ne derler? Aaaa bu kız delirmiş. Ne söylediğini bilmiyor. Hayat zor, geleceği garanti altına almalı, onu yapmalı bunu yapmalı. Kimin fikri bu? Onların. Peki neden böyle diyorlar? Çünkü kendileri kuralları aşamadı. Ben belki bir ressamla evleneceğim? Ve sigortamız bile olmayacak belki. Kime ne? Benim geleceğim ve kararlarımdan kime ne?

İşte biz bu aşamayı geçemiyoruz. Size ne, diyemiyoruz. Ama aşmak zorundayız sevgili arkadaşlarım. Karşımızdakilere size ne, demeyi öğrenmeliyiz artık. Kendi kurallarımızı kendimiz yazmaya başlamalıyız. Başkalarının düşünceleri bizimkilerden önemli olmamalı. Neden bir beyne ve muhakeme gücüne sahibiz? Eğer bunlar olmasa bizim güdülen koyunlardan ne farkımız olurdu?

Son olarak şunu demek istiyorum.

ELALEM NE DER? NE DERSE DER. HER İNSAN KENDİ YOLUNDA GİDER. NE EDERSE KENDİNE EDER. VE BU YAZI DA BURADA BİTER :)

Saygı ve sevgilerimle…

Yazan : Aslı Ece ÖZDOĞAN / kendinigelistir.com

Hakkında Özgür ŞAHİN

Türkiye'nin en büyük kişisel gelişim sitesi olan kendinigelistir.com projesinin sahibidir. 2006 yılından bu yana #kişiselgelişim alanında birçok yeniliği bünyesinde bulundurduğu sitede "beden dili, iletişim teknikleri, başarı hikayeleri, motivasyon teknikleri, özgüven gelişimi" gibi bir çok ana tema üzerine yazar, çizer, karalar, öğretmeye çalışır.