“İlle de birisinin gelip seni kurtarmasını mı bekleyeceksin?” “Sen bunu yapabilirsin”, “Başarabilirsin”, “Güçlü ol”, “Azimli, kararlı ve istikrarlı ol’… demesini mi bekleyeceksin hayatın boyunca?” Birisinin gelip seni kurtarmasını bekleme! Bu olgunun arkasına sığınma. Bunun adı kaçıştır.” diye bitirmişti psikoloğum son terapimizi. Anlamıştı kendisine yaslandığımı… Onsuz yapamadığımı… Tutunduğum, destek bulduğum her kişi gibi, psikoloğum da çekilmişti hayatımdan. Hem de her şey yoluna girerken… Devamını Oku »
Kaçarken çıkardığımız topuk sesleri hayatı kırar…
Kaçıp giderken umutsuzluğun adı konmamış kimliksizliği yakasına yapışmasa insanın,kolay olur belki vazgeçişler… Vazgeçerken kimden ve neden vazgeçtiğinin farkında midir insan? Sorgusuz sualsiz yalnızlıklara savunmasiz atarken kendini, avazı olacak… Sesi olacak bi ışık bulmak çok mu zordur? Giderken yanında umutsuzluğununda katık oldugu yolculuklar, dönüp dolaşıp aynı adreslerde bitmez mi? İçimde hayatın uyandırdığı aynada yabancı sureti, birbaşına sokaklarda ip atlarken, sek sek oynarken görsem inanır mıyım onun ben olduğuna? Devamını Oku »