2012 Londra Olimpiyat Oyunları’nda Türkiye’nin altın madalya hasretini dindiren tekvandocu Servet Tazegül’ün, başarısı yakın çevresi için sürpriz olmadı. İşte haşarı çocuk kontenjanından hayata adım adan Tazegül’ün, damlardan ödül kürsülerine uzanan öyküsü… Olimpiyat Oyunları’nda altın madalyaya uzanan 24 yaşındaki tekvandocu Servet Tazegül’ün hayatına kısaca bir göz atalım dedik…

DAMLARDA DOLAŞAN ŞAMPİYON

Olimpiyat Oyunları öncesinde yaptığımız sayfada Londra 2012’yi izlemeniz için 10 neden arasında gösterdiklerimiz arasında, milli tekvandocu Servet Tazegül de vardı. Başlık olarak ’Artık altının zamanı geldi’ demiştik. İki kez Avrupa, bir kez dünya şampiyonu olmuş, üç yıldır maç kaybetmeyen kariyerinde yüzde 90’lık bir galibiyet yüzdesi tutturmuş bir sporcudan bahsediyorduk sonuçta. Oyunlara 50 gün kala gerçekleşen bir acı olay bile Servet’i etkilemedi ve gurbetçi sporcumuz ’dünyanın bir numarası’ olmasının hakkını vererek altına uzandı… Pazar SABAH olarak bu büyük şampiyona kayıtsız kalmak istemedik. Teşekkürler şampiyon… Servet, Kars’dan Almanya’ya göçen Azeri kökenli bir ailenin Nürnberg doğumlu oğlu. (Bu bilgiyi nette dolaşan ırkçı yazılar için değil meraktan yazdım!) Tekvandoyla tanıştığında beş yaşındaymış. KSC Leopard’da spora başlayan Servet, hocası Nurettin Yılmaz’a çok çektirmiş: “Çok yaramaz bir çocuktu. Aktif olmasından başarılı olacağını tahmin ediyordum. Bazen akşamları damlara çıkardı. Az aramadık onu. Bir de esmer ya, mümkün değil bulamazsın! Ben bunu bir de 2004’te yaşadım. İstanbul’da spor salonunda kardan mahsur kaldık. Bir otobüse gidelim derken ayağı kaymış düşmüş. Beyaz tekvando elbiseleriyle surat üstü kara saplanmış. Bulamıyoruz! Sonra esmer yüzü göründü. Küçükken neyse, büyüyünce de aynı yani.”

ANNESİNİ KANSERDEN KAYBETTİ

Kısa sürede başarılı bir sporcuya dönüşen Servet Tazegül maçlarında, baba Beyler Tazegül hep yerini alıyor. Annesi Gültan Hanım, eskiden genelde evde kalıp dua edermiş. Ama artık oğlunu cennetten izliyor… Beyninde tümör çıkan Gültan Tazegül, oğluna verdiği “Mutlaka Londra’ya geleceğim,” sözünü tutamıyor ve Olimpiyat’a 50 gün kala vefat ediyor. Annesinin hastalığını yenmesi için çok mücadele eden Servet, genç bir erkek çocuğu olarak yıkılıyor. Yakınındakiler Londra 2012’de altın madalyaya kesin gözüyle bakarken, bu olay üstüne çekinmeye başlıyor. Üstüne üstlük finallerden iki gün önce bir sakatlık geçiriyor. Ama o büyük bir sporcu ve Pekin 2008’de altını kaçırdığı günden bu yana olimpiyat şampiyonluğunu hedefliyor, hayal ediyor.

Değerli meslektaşım Murat Ağca’nın gözlemiyle belki de bu olay ona bir olgunluk katıyor. 2008 yılında “En sevmediğiniz özelliğiniz?” sorusuna verdiği yanıt olan ’sabırsızlık’ konusunu da çözmüşe benziyor. Soğukkanlı, özgüvenli bir şekilde rakiplerini bir bir yenerek altın madalyaya ulaşıyor ve o akıllara kazınacak konuşmasını yapıyor: “Kimsenin elimden altınımı alamayacağına inandım ve başardım. Son iki gündür antrenman yapamıyordum. Dualarla şampiyon olduğuma inanıyorum. Altın madalyamı anneme armağan etmek istiyorum. Altını annem için kazandım.”

Türk kız arkadaşı Alman takımında

Malum, son dönemde Almanya’daki Türk futbolcuların milli takım seçmeleri ön planda. Servet de Almanya’dan teklif almış ama babasının da isteğiyle üstünde çok düşünmemiş: “Alman Milli takımı ihtimalini hiç düşünmedim. Babam hep Türkiye için spor yapmamı istedi. Tabii ben de öyle… Bir turnuvada başarılı olup, bir ülkenin bayrağının zirveye çıkmasını sağlayacaksam o ülke Türkiye olmalı, Tük bayrağı olmalı.” İlginçtir Servet Tazegül ‘ün kız arkaşı, yine bir tekvandocu olan Melda Akcan, Alman Milli Takımı’nda yer alıyor.

Servet Tazegül hakkında kısa kısa

Başarısının sırrı çok çalışması, aile desteği ve en yakın arkadaşı gibi gördüğü antrenörü.

Tekvandoya dair en çok sevdiği şey, bu sporun gerektirdiği sıkı ve disiplinli çalışma temposu.

“Bir rol modelim yok dürüst olmam gerekirse. Ama her zaman birilerinin rol modeli olmak istemişimdir,” diyor.

Hobileri futbol, sudoku ve masa tenisi. Gelecekte kendi işinin başında olmak istiyor ama ne yapacağına henüz karar vermemiş.

Yazan : Bener Onar / Sabah Gazetesi