Anasayfa / Kadınlar / Kendimle yüzleşme anı..

Kendimle yüzleşme anı..

Yarın ölecek olsam, iyi bir insan oldum mu diye sorarken buluyorum kendimi.

Geçmişim gözümün önüne geliyor.

Söylediğim yalanlar.

Kırdığım insanlar.

İllegal yollarla indirdiğim müzikler. İzlediğim filmler.

Babamdan parasını alıp, fotokopisini çektirdiğim yabancı ders kitapları.

Paraya gereğinden çok mu değer verdim acaba?

Ya arkasından konuştuğum insanlar?

Erkeklerin yaptıklarına rağmen, diğer kadınları suçlamalarım.

Onları kıskanmalarım. Sırf ben mutsuzum diye, mutlu olan diğer insanları hasetle izlemelerim var mesela…

Bütün kadınların zayıf olduklarını düşünmelerim var. Kadınlığın zayıflık olduğunu düşünmelerim.

İnsanları sadece fiziksel olarak değerlendirmelerim var. Ceket-pantolon takım giymiş insanlara, diğerlerine göre daha saygılı davranmalarım.

Anneme, babama, kardeşlerime yaptıklarım var. Anneme bağırışlarım, babama saygısızlığım, ablamı küçümsemem, kardeşimi eleştirmem var mesela kalbimde sızı..

Peki ya, onca yaşanan güzel güne rağmen, son noktada kötü bittiği için yıllarca nefret ettiğim, kötülediğim, affedemediğim adamlar?

Kandırdığım erkekler.

Aldattığım adamlar. Yüzlerine baka baka yalan söylediklerim.

Orgazm taklitlerim.

kendinle-yuzlesmek

Bir de sevip de söyleyemediklerim var asıl… İçimde kalan, asla sahibini bulamamış duygularım var mesela. Dinlemediğim duygularım. İfade etmediğim kırgınlıklarım. Kızgınlıklarım. Çok sarılmak isteyip de sarılamadıklarım. Yıllarca kalbimde yaşattıklarım var. Bir türlü söküp atamadığım.

Bütün bunları altına alan kocaman bir kibir şemsiyem var sırtımda taşıdığım. İnsanları ayırdığım. Sınıflandırdığım. Yargıladığım. Ben daha iyi bilirimlerim var çıkınıma sıkıştırdığım.

KADINLIĞIM… Tanrının beni gönderdiği bu bedene yaptıklarım. Toplumun yargılarından dolayı yıllarca kadınlığımı, göğüslerimi, hislerimi, sezgilerimi ihmal edişlerim, sevmemelerim. Belki reddedişlerim..

Onu kendimi sevdirmek için hurharsızca kullanmalarım. Beni cinsel obje olarak görüyor diye suçladığım adamlara, bedenimi benim cinsel obje olarak sunmalarım.

Artık elimden geldiğince iyi bir insan olmaya çalışıyorum. Trafikte yol veriyorum insanlara. Ne film indiriyorum yasal olmayan yollardan, ne müzik, ne homursuzca alışveriş yapıyorum artık, ne de suyu boşa harcıyorum akan musluktan. En önemlisi kendime karşı dürüst davranıyorum. Onları sevdiğimi söyleyebiliyorum insanlara artık. Herkesin iyiliği benim iyiliğim diyerek daha büyük bir amaca hizmet ederek yaşamaya çalışıyorum.

Yine de, bunca yıldan sonra, vakit yetmeyecek gibi geliyor. Yaptıklarımın bedelini ödeyemeden gidicekmişim gibi geliyor.

Gerçekten, ölürken iyi bir insan oldum diyebilecek miyim acaba?

Peki ya siz? Siz diyebilecek misiniz?

Yazan : Esra Paça / Mobius Danışmanlık

Hakkında Esra PAÇA

Esra Paça, herşeyden önce bir kadın olarak, İstanbul’da doğdu. İstanbul Bilgi Üniversitesi Uluslararası Finans bölümününden birincilikle mezun oldu, daha sonra İngiltere’de Essex Üniversitesi’nden Uluslararası Yönetim dalında yüksek lisans diplomasını alıp Türkiye’ye döndü. Aldığı Bireysel Gelişim eğitimlerinden sonra Mobius Danışmanlık isimli kendi şirketini kurdu. Halen “önce kadın” Eğitimleri’yle, ataerkil dünyada, kadın gücünü, kadınlara hatırlatmayı hedeflediği eğitimler vermektedir.