Hayallere giden yol nereden başlar? Kendine güvenden…
Kendine güven, kabiliyetleriniz ve bilginiz ne yapmanıza izin veriyorsa onları yapmanıza izin verir. Öyle ki, kendine güveni olmayan birisi, yanındakine bir merhaba bile diyemez.
Bir seminerde bırakın konuşmacı olmayı, kalkıp soru bile soramaz. Bir iş görüşmesinde dili tutulur, ter ve heyecan basar. İlgi duyduğu karşı cinsten birisiyle iletişim kuramaz. Hatta onu bırakın, hemcinsleriyle birlikte sağlıklı ilişki kurmakta zorluk çeker.
Kendine güvenmek, yeryüzünde var olmanın başlangıcıdır. İnsanlar, fiziksel olarak varlarsa bile birçok durumda vitrin mankeni gibi kalırlar. Bu mankeni hareket eden, müdahale eden, sosyalleşebilen ve hayallerine ulaşmak için girişimde bulunur hale getirmenin, ona can vermenin başlangıç noktası kendine güvendir.
Kendine güven, önce yapabilirim diye düşünmekle başlar. Ancak doğduğumuz andan itibaren bize yapabileceklerimiz değil, yapamayacaklarımız söylenmiştir. Anne-babalarımızın birçoğuna özgüvenimizi tahrip etmek için yaptıkları özenli çalışmalara teşekkür borçluyuz.
“Su küçüğün, söz büyüğün” gibi sözler, anne, baba, amca, dayı, dede ve benzeri aile büyüklerinin hemen her fırsatta çocukluğumuzda bizi küçülten sözler sarf etmesi, bazen de iyi niyetle bizi koruma güdüsüyle hiçbir şey yapmak için bize fırsat vermemeleri özgüvenin gelişmesini engellemiştir.
Üniversiteye ve hatta mastıra çocuğunu yazdırmaya giden anne-babalar var. Bu çocuklar, (Allah anne ve babalarına uzun ömür versin) anne ve babaları ölürse ne yapacaklar, nasıl yaşamda ayakta duracaklar?
Size tuhaf gelebilir ama algıda seçici olun, çevrenizden yapamayacağınızı ve başaramayacağınızı söyleyenlerin sözlerini değil, sadece olumlu yönde gelen sözleri duyun.
Özgüveni geliştirmenin en basit yolu, kişinin kendini kendine azar azar ispatlamasıdır. Eylemlerle ilgili her gün kendinize bir önceki günden daha büyük bir hedef koyun. Örneğin, iletişim kurmakta zorluk çekiyorsanız, kendinizi bir kursa (dil, ebru, ahşap boyama, bilgisayar vb. gibi) yazdırın.
Kurs demek, kurs arkadaşlarıyla ortak yönde iletişim zorunluluğu demektir. Kursların ikinci önemli özelliği, kurslar eylem içerirler, sınav olursunuz, hemen herkes kurslarda iyi puan alırlar ve bu puanlar, çevrenizin size yapmayı ihmal ettiği övgüleri ikame eder. Eğer ebru kursu ya da ahşap boyama kursu ise, ortaya bir ürün koymuş olmak insana kendini iyi hissettirir. Dil kursları diyalog dersleri de içerdiğinden mutlaka Türkçe ya da başka bir lisanda sınıf arkadaşlarınızla konuşmak zorunda kalırsınız.
İlla kursa gitmek gerekli diye bir şey de yok. Kendinize küçük küçük projeler yaratabilirsiniz. Mesela odanızı güzelleştirme projesi.
Odanızın bir bölümünü bir temaya uygun döşeyebilirsiniz. Diyelim ki, odayı döşeme teması müzik aletleri teması olsun. Acaba hangi müzik aletlerini odaya koyabiliriz? Bunları nereden ve nasıl ekonomik olarak buluruz? Bu soruların cevaplarını bulmak için yine, insanlarla iletişime geçmek gerekir.
İnternete girmek, müzik aleti satıcılarına, antikacılara ya da müzik kurslarına gitmek gerekir. Bütün bu araştırma çalışmaları, insanın kendini daha iyi ifade etmesi için fırsat yaratır.
Hemen hiç kimse doğuştan iyi bir konuşmacı değildir. Konuşma konuşarak öğrenilir. Değişik konularda doğuştan yeteneği olmayan insanlar, idman yaparak değişik becerileri geliştirebilirler.
Satış becerisi, resim yapma becerisi gibi birçok beceri, başlangıçta hiç yokken zaman içinde antrenman yaparak geliştirilebilir. Bütün bu becerilerin gelişmesine paralel olarak, özgüven de gelişir.
Atatürk’ün “Türk öğün, çalış, güven” sözü kişisel gelişim açısından çok doğru bir mantıktadır.
Bu sözü biraz daha açarsak şöyle söyleyebiliriz:
“Türk öğün (başarabileceğine inan); çalış (bir eylem içine gir ve sonuç al); güven (eylem içine girebildiğine ve sonuç alabildiğine bakarak, kendine güven).”
Yazan : Melih ARAT
MERHABA,MELİH ARAT BENDE RESİM YAPMA BECERİSİ VARDI AMA DAHA İYİSİ KADAR DEGİLDİ DEDİGİNİZ GİBİ ZAMAN İÇİNDE ANTRENMAN SAYESİNDE DAHA İYİLERİNİDE YAPTIM ÇEVREMDEKİ İNSNLAR BEGENDİKCE Bİ ÖZGÜVENİM OLDU VE ÇİZİMİM GÜZEL OLDUGU İÇİNDE ŞUANDA MODELİST KURSUNA GİDİYORUM BELKİDE KENDİME GÜVENMESEYDİM BUNLARIN HİÇ BİRİ OLMAZDI MAKALENİZ TAM BANA UYDU DİYEBİLİRİM BİZLERE BU ŞEKİL YARDIMLARINIZDAN DOLAYI TEŞEKKÜRLER BÜTÜN MUTLULUKLARIN SİZİNLE OLMASI DİLEGİYLE….
Çok doğru söylüyorsunuz.Ama ben bunu başaramıyorum.O kadar güven sorunu yaşıyorumki iyice insanlar arasında mahçup duruyorum…
Merhaba,
Güzel paylaşım ama bende de büyük sorun var.
Öİnsanlarla iletişim kuramıyorum. Kalabalık ortamlarda soru sorulduğunda cevap veriyorum. Öyle ortamlarda varla yokum gibi yakın tanıdıklarımı bile görsem veya msn arkadaşlarla konuşurken daha doğrusu konuşamıyorum sadece nasılsın iyimisin diyebiliyorum başka söylüyecek bdoğru kelime bulamıyorum evlendikten sonrada daha çok olmaya başladı bu durumlar kendime hiç güvenim yokdediğiniz gibi otür kurslara gitmek istiyorum ama izin yok neyapıcam bilemiyorum.
Ne olur bana yardım edin…
bnm öz güvencim ailemin tanıdıklarımın (bnm bu halime gelene kdr görenler)yanında sesi cıkmayan zavallı insan oluyoorum cünkü babam üvey abisinin yogun baskısı karsısında bize fazla sevgi göstermezdi ayrıca cevremizde fazla gelişmi insanlar deildi ve bu durum karsısında bende suskun zavallı biri olarak büyüdüm bu durumu arkadaslarımın yanında rahatca asabiliyorum ark . gruplarında mecaz anlamda lider olurum fakat öle bi durum olurki bu cizgimden kayar oldugum zamanlar olmustur sorun deil düüeltbilirim fakat ailemin yanına geldigimde ve tanıdıklarımın yanında o eski ben cizgisinden kayabilmiş dilim yardım beklerim sizlerden fakat gelecegnden kuskulyum gelsede bu d-urumun düzeleceginden umudum yok ama hiç.
… Bence insanın kendine olan güveni başkalarının takdiri ile birlikde yukarılara çıkar… İnsanlar aşağılandığı ve azarlandığı müddetçe kendine olan güvenini saklı olan o yerde asla çıkaramazlar…DEDİĞİM GİBİ SAKLI OLAN YERDEN!
Arkadaşlar özgüvenimizi çalışarak,üreterek bişeyler yaparak geliştirebiliriz.
Özgüven kimseye doğuştan verilmedi ; yaşarken elde edilir .
Arkadaşlar kendinize güvenmek için illada kurslara gitmenize gerek yok etrafımızdaki insanların bizden farklı olmadığını yanımızdan makam aracıyla gelen bir valiyle bir simitçinin aslında aynı duyguları paylaştığını aynı şeylere gülüp aynı şeylere ağladığını yani insan olduğunu anladığımız zaman kendimize güvenimiz oluşur, valiye kedi,simiçiye aslan olursak tabiki kendimize güvenimiz olmaz, herkese eşit davrandığın sürece kendine güvenin olur…….
Merhaba
ben kişilerle diylog halinde olurken kelndimi ifade etmekte zorluk çekiyorum mesala bana bi adres sorsalar cevabımı veririm ama istediğim gibi veremem yani anlatmak istedim şu kişiyle konuşurken ben kendimden geciyorum heyacanlanıyorum olmadık şeyler yapıyorum bazen kendime diyorum gerçekten sen senmisin
diğer arkadaşlarıma bakıyorum gayet doğal istediği gibi davranıyor yapmak istediklerini yapıyor ben ise konuşurken ses tonumu tam larak belirleyemiyorum bazen yuksek sesle konuşuyorum bazen alçak sesle bi türlü ses tonumu ayalayamıyorum nedense daha doğrusu kendime gevenemiyorum ben bi işle meşgül olduğum zaman diyorum ya yanlış yaparsam nebiliyim güvenemiyorum düşünebiliyormusunuz herkes etrafınıza toplanmış sizi izliyor o anda ben ne yaparım bilmiyorum bide bunu ilk defe yapıyorsan ben o anda tuhaf olurum harelde
Arkadaşlar sakin ve devamlı olumlu düşünmek özgüven eksikliğinin giderilmesinde çok uygulanması gereken en önemli nokta. korkularımızla mücadeleye devam. başarılar
Merhaba
öncelikle böyle bir sitenin oluşumu sürecinde emeği geçen tüm kimselere tşk ederim.
bu yazıyı okuduktan sonra bile yorum yapmakda bir nevi kişinin özgüvenini tazelemekte veyahut yükselmektedir,bence sık sık böyle yorum yapmalarınıda tavsiye ederim bu tür sorunla karşılaşan insanlara. bi de kişi sürekli dış çevreden başarı beklemesin bir işi doğru yapıldığına inanıyorsa kendini tbrl edebilir…
Merhaba özgüven duygusunu eksik yaşamak kadar kötü bir duygu yok bence insanın hep bir adım gerilemesine sebep oluyo ben bile bu özgüven eksikliği yüzünden kendimi fazla geliştiremedim tabiiki eksikliğini yaşıyorum ama birkaç senedir bu duygumu düzeltmeye çalışıyorum zor ama bir okadar eğlenceli arkadaşlar. O fanusu kırıp dışa çıkmak yeniden doğmuş gibi oluyorsunuz…
Insanlar ailesinden gördüğünü ypar.. ailelerinin çizdiği yoldan ilerler.bosuna dememiş tarkan biz böyle gördük böyle yaşadık…evet gördüğümüzü yaşıyoruz…belki ailelerimiz bizi öz güven eksikliği ile yetiştirmiştir…ama bunun çözümsüz olacağını sanmayalım…en azından henüz anne baba olmayan kişilerin bunun farkında olması bile avantajdır…
Harika bir yazı
Benim sorunum da ali arkadaşın ki ile yüzde yüz aynı.. arkadaşlarımın ve tanımadığım insanlar yanında son derece girişken ve atak birisiyim.. fakat ailemin ve akrabaların yanında hiç konuşmuyorum. bunun sebebi ise her ağzımı açışımda dediklerime hep muhalefet olan babam olabilir..
Benim sorunumda ali ve onur arkadaşımız gibi, arkadaşlarımın yanında özgüven eksikliği yaşarken 5-6 senede baya bir yol aldım , hiç bir kurs yada arkadaş desteği bile almadan hemde, şu anda bir arada toplnmış 20 kişilik son derece yırtık bir arkadaş grubunun eğlence kaynağı olabiliyorum, bu his çok güzel gerçekten, benimde sorunum ailemle önceden çizilmiş sınırları kaldırmak çok zor geliyor, aile içi iletişimsizlik var yıllardır size yalan dolan şeyleri kabullendirmiş , size emirler yağdırarak ezmiş aile büyüklerinizin karşısına geçip sizin söyledikleriniz yalan ve yanlış diyemiyorsunuz bu ispatlanmış olsa bile, bunu aşmak çok güç bu yüzden bayramlar görüşüyoruz sadece bu olayları atlaşmış arkadaşlar varsa ve yadımcı olursa çok sevinirim, ayrıca bu yorumlarda ben özgüven eksikliği hissetmesi gereken kimse göremedim bunu en içten dileklerimle söylüyorum, yardımlarınızı bekliyorum…
Benim sorunum: güzel şarkı söylüyorum ve dans ediyorum ilerdede şarkıcı olmak istiyorum. şuan kimseye şarkı sölemedim. dansımı filan ilerletmek istiyorum ama boşuna çabalıyorum sanatçı filan olamıcam diyorum oturuyorum. ne yapmalıyım lütfen yardım edin?? :(
Ben hep acabalara takılıyorum niye
Benimde kendime güvenim yok.sultan ablanın dediği gibi iletişim kuramıyorum.arkadaşlarla konuşurken nasılsın iyiym o kadar başka birşey bulamıyorum.ve bu yüzden fazla arkadaşım olmuyor.sürekli ya şöyle olursa ya böyleyse düşünmekten bıktım ..bunlardan kurtulmak istiyorum kendime güvenmek istiyorum artık…
Sultan ın da emine nin de dediklerine katılıyorum . arkadaşlarımla iletişim kurmakta zorlanmıyorum ama tanımadığım insanlarla iletişimde zorlanıyorum . işyerinde telefonlara bakıyorum . konuşamıyorum bi türlü . çok heyecanlanıyorum . ya birşey söyleyemezsem ya hata yaparsam diyorum . ve bu yüzden işyerinde sürekli sorun yaşıyorum. aslında bu biraz karşı taraftan alınan güvenlede alakalı . bi ara gayet iyi konuşuyordum işyerindekilerde beni eleştirmeyi bırakmıştı . ama bi hata yaptım küçük bi hata ve işyerindeki kadın beni azarladı . sürekli hata yapıyorsun falan diye . sonra yine eskiye döndüm hala heyecanlanıyorum anlayacağınız . buradan bu yaziyi okuyan herkese sesleniyorum . lütfen başkalarinin kusurlarini açiğa vurmak yerine ona destek olun ve o hatasini örtbas etmeye çalişin .
Bendede biraz özgüven eksikliği vardı ama evlendikten ve anne olduktan sonra bu durum bayağı azaldı bend aile baskısıyla büyüdüm attığım adıma bile müdahele edildi hep şimdiki nesil çok şanslı anne ve babalar artk çok daha bilinçli çocuklarını hiç ezdirmiyor sürekli destekte oluyorlar istisnar vardır ama dedimya istisna allaha şükür şuan durumum daha iyi bende özgüveni sağlam çocuklar yetiştirmeye çalışıyorum allah bana yardım etsin amin
Bunları paylaştığınız için tşkrler ben hergun işimden dolayı bin bir turlu insanla muhattap oluyorum ama yinede cekiniyorum konusamıyor heyecanlanıyorum cok kotuyum hele bide karşı cinse karşı hiç konusamıyorum işin kotu yanı hepde karşı cinsle muhattap olmak zorunda kalıyorum bunu en kısa zamanda nasıl atlatırım lutfen yardım edin insanlar arasında kendimi fazlalıkmış gibi hissediyorum sanki herkes benden nefret ediyomuş gibi yardımlarınızı bekliyorum şimdiden tşkrlerrrrrrr…
Ben de arkadaşlarımla iletişim kurmakta zorlanıyorum.kendimi hep onların yanında eksikmiş gibi hissediyorum.üniversiteye gidiyorum ama hala bu sorunuma bir çözüm bulamadım.karşı cins sorununu da yaşıyorum. konuşurken çok heyecanlanıyorum ne söyleyeceğimi bilemiyorum.arkadaşlarımın yanında çok sessiz kalıyorum.aslında ailemin yanında daha rahatım.ama arkadaşlarımın yanında kendime güvenim kayboluyor.onlarda artık alıştılar sessiz olmama ama ben alışamadım. bir türlü kendime güvenemiyorum. yanlış birşey söylerim diye korkuyorum.
Arkadaşlar bende arkadaşlarımla ve çevremle iletişim kurmakla zorlanıyorum daha 16 yaşındayım ama kendime güvenim yok denecek kadar az bana yardımcı olursanız sevinirim şimdiiden saolun
Insanın kendıyle barısık olması yeterlı digerleri kendi kendine gelır
Merhabalar benim durumum biraz karışık aslında insanlarla birebir konuşurken hiçbir sorunum yok küçük gruplarla da fakat iş büyük gruplar içinde hele bir de tanımadığım bir grup içinde konuşmaya gelince orda bir duraksıyorum bunun da aslında biraz da bildiğinden emin olamamanın verdiği bir duraksama olduğunu düşünüyorum hafızam biraz zayıf o yüzden doğru bildiğim şey hakkında emin olamıyorum bu da benim sessiz kalmama neden oluyor.bir de gölzemlediğim kadarıyla bazı insanlar kendilerinin reklamını yapmayı çok güzel başarıyorlar ben bunu bir türlü yapamıyorum kendi yaptığım olumlu güzel şeyleri anlatmak bana böbürlenmek gibi geliyor ama maalesef bulunduğum ortamdaki insanlar da bu tarz insanlara prim veren insanlar zaten her ortamda bu böyle …
Bu yazıları okuduktan sonra gerçekten biraz rahat ladım sadece bana oluyo zannediyodum güvensizligi bi ortama girdimi rahat edmiyorum kendimi hep kasıyorum
Kendime hiç güvenim yok insanlarla konuşurken bazen yüzlerine bile bakamıyorum çok çirkin olduğumu düşünüyorum ama ailem gayet yakışıklı yolduğumu düşünüyor fotoğraf bile çekilemiyorum.sizce pisikolojik tedavi görmelimiyim.
Merhaba..ben 14 yaşındayım bu sene sbs sınavına hazırlanıyorum çevremdeki insanlarla çok iyi anlaşabiliyorum fakat dedim ya sbs gibi bir sınav var önümde…deneme sınavlarına girerken çok stres yapıyorum ve hemen yapamayacağım diye diye galiba bunu kendime koşulluyorum…annem ve babamda kendine güvenmediğin için yapamıyorsun diyolar yani ben insanlarla konuşabiliyor ama kendimi yeterli bulamıyorum..normalde çok dışadönüğüm ama sbsden dolayı iyice içime kapandım :(sınavlardan önce ve benden büyük insanlarla konuşunca kendimi küçülttükçe küçültüyorum.. sizce ne yapmalıyım..
merhaba arkadaşlar…benimde kendime yeterince güvenim yok.birşeyleri yanlış yapmaktan çok korkuyorum.belki de babamın sürekli mükemmel olmalısınız düşüncesini aşılamasından kaynaklanıyo bilmiyorum.kendimi diğer insanlardan ağşağıda hissediyorum çoğu zaman.beceriksiz,bir işin altından kalkamayacak biri olarak görüyorum kendimi.üniversite mezunuyum am iş görüşmelerine gitmek bile beni tedirgin ediyo.daha önce bir işte çalışmadığım için başarıp başaramayacağımdan çok endişe duyuyorum..bu benim pskolojimi çok etkiliyo…bana yardımcı olursanız çok sevinirim
ben bir ergenim lise birinci sınıf öğrencisiyim.
kendime güveniyoum ama çok diyecek kadar da kendime bi özgüvenm yok. buna çok üzülüyorum. Arkadaş ilişkilerinde başarılıyım fakat bbenim birçok beklendim var örneğin ben iletişimkurarken insanları güldürmek istiyorum ama olmuyor buda özgüvenimin eksilmesine neden oluyor . :/
iyi şanlar aysu umarım başırsın
bazen hayatı biraz daha basite almak gerek. sizi seven bir dostunuz yada hayatınızda güvendiğiniz biri varsa kendimizi kimseye ispat etmek zorunda değiliz. hayatı “yaşamak” başkalarının onayladığı kişiler olmak değil. yaşadığımızı hissetmektir. ki bunu bence sadece “kendimiz” olarak yapabiliriz. her insan güzeldir. her insan özeldir. inanmıyorsanız insanların gözlerine bakın. hiç çirkinini gördünüz mü? OLDUĞUĞUMUZ KİŞİ ÇOK ÖZEL VE BİZİ BÖYLE KABUL EDECEK KİŞİLERLE MUTLU OLABİLİRİZ ANCAK. aile dışında hayatınıza “kalbinize aldığımız herkes bizim özümüzü sevmeli yoksa niye zorlayalım ki? hayat güzel ve yaşamaya değer.
güzel dedin bade arkdaş. bende çok takarım hayatı, insanlara iyi görünmeye çalışırım.hep farklı oluyorum her insan için farklı.kişiliğim sürekli değişiyor.kendim olamıyorum.Her konuda kendimi kötü hissediyorum.hayatı basite alamıyorum, kendime güvenemiyorum.bunu yenmenin yolu yok mu:/
Psikologlar benim özgüvenimin tam ve gayet iyi olduğunu söylüyorlar ancak bazen bana hiç de öyle gelmiyor:S kuruntu mu yapıyorum acaba:S .Önceden çok güzel resim yapardım uzun zamandır yapmaya yapmaya körelmiş yeteneğim:(
merhaba
ben 22 yaşındayım üniversiteye gidiyorum ama hala arkadaşlarımla veye akrabalarımla rahat rahat konuşamıyorum. en iyi arkadaşlarıma bile yeni yeni açılmaya başladım, herşeyi söyleyemesemde daha rahat konuşabiliorum. iletişime geçmeye çalıştığımda kasılıyor, sıkılıyorum ve bu dışarıdan baya farkediliyor.herhangi bir karşı cinsle iletişinm baya zor oluyor , konoşcak bişiy bulamıyorum. annem sürekli beni kısıtlıyor şehir dışnda işe girmek istiyorum ama izin vermiyor… birde ablalarımı ve annemidüşünüyorum hep onların istediklerini yapmaya çalışıyorum ama artık kendini düşün diyolar ama yapamıyorumm. alışmamaışım tbi…
paylaşımlarınız çok güzel hepinizi tebrik ediyorum bunları itiraf edebilmek bile bir cesaret ister. bir arkadaşımızın dediği çok hoşuma gitti önemsediğiniz insanlara bakın onlar sizden daha mı iyi hayır herkesin bir zayıf noktası vardır. kimse mükemmel değil. düşündüğünüzü söyleyin özgürce. kendimizi kısıtlamayalım kimse için değmez.hayat kısa bırakın o ne demiş bu ne demiş hayatı yaşamaya çalışın. sonra geriye baktığınızda keşkeleriniz olmasın hayattan.
ben bu yıl üniversite sınavına girdim .sonuç istediğim ,beklediğim şekilde değildi kendi gözümde başarısız oldum ben genelde umursamaz ,geniş ve neşeli bir insanımdır bir yolunu bulup mutlu olmayı bilirim ama bu süreçten sonra olduğum gibi davranamıyorum kendime güvenim sarsıldı artık korkuyorum gelecekten umutsuzluklar dan kendimden ben kimim diyorum insanların en küçük eleştirisi beni üzüyor kendimi çirkin ve başarısız görüyorum bunları düzeltmeye gücüm yokmuş gibi geliyor özgüvenim yok oldu gerçekten sorun sadece sınav değil ailemin beklentileri onların baskıları onlarda farkına vardığım eksiklikler sanki bir kaosun içindeyim bazen öyle bir korkuya kapılıyorum ki nefessiz kalıyorum hayata karşı olumsuz bakmaya başladım bade arkadaşın dediği gibi yaşadığımı hissedemiyorum insanlar arasında sıkılıyorum sizce bunalımdamıyım umarım bir gün bütün bunları hatırlar gülerim herhangi biriniz bir tavsiye verirse mutlu olurum unutulmamış vermesenizde içimi dökmüş oldum duyulmuş
Asil ve kendine olan öz güven