Etiket Arşivi: mevlana

Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum. Işığı gördüm, korktum. Ağladım. Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim. Karanlığı gördüm, korktum. Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi… Ağladım. Yaşamayı öğrendim. Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu; aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu öğrendim. Devamını Oku »

Öte alemden onun sesiyle sıyrıldım. “Şems iyimisin? Ayakta durma gel otur. Solgun gözüküyorsun” dedi Mevlana. Zorlukla tebessüm ettim ama söyleyeceklerimin ağırlığı koca bir değirmentaşı gibi boynumda asılı kaldı. Sesim kısık, kırılgan çıktı. “Pek iyi değilim aslında. Çok susadım, lakin bu evde susuzluğumu giderecek hiçbirşey yok.” “O zaman gidip bir Kerra’ ya sorayım, canın ne çekiyorsa Devamını Oku »

Spot: Kanun-i Sultan Süleyman, hangi kanunu yapsaydı, Osmanlı çökmezdi? Yavuz Sultan Selim, tonlarca ağırlığındaki toplarını Sina Çölü’nden hangi teknikle geçirdi? 1881’e kadar neden Osmanlı içinden bir Atatürk çıkmadı?

Değerli dostum Avram Aji’nin önerisiyle Elif Şafak’ın Aşk isimli romanını Ay Işığı isimli kitap kulübümüzün okuma gündemine aldık. Elif Şafak, Mevlana ile Şemsi Tebriz-i arasındaki Devamını Oku »

Cömertlikte ve yardım etmede akarsu gibi ol.
Şefkat ve merhamette güneş gibi ol.
Başkalarının kusurunu örtmede gece gibi ol.
Hiddet ve asabiyette ölü gibi ol.
Tevazu ve alçak gönüllülükte toprak gibi ol.
Hoşgörülülükte deniz gibi ol.
Ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol.
Mevlâna’nın meşhur Yedi Öğüdünü incelediğimizde, insanlarla iletişimde takip etmemiz gereken Devamını Oku »

“Üzüm bir cemaattir” diyor Mustafa Kutlu. Hiç böyle düşünmemiştim; çünkü talkınla salkım arasındaki saf düzeninden cemaat değil, en iyi vaizler anlar. İnsan nasıl cemaatte gizli ise meyve de çekirdeğinde mahfuzdur.

Mustafa Kutlu geçen gün memleket meselelerine bir miktar ara verip meyveleri anlatmayı seçti köşesinde. Uzun zamandır benim adı ile tadı arasında ilgi kurmaya çalıştığım bir şeydi bu meyveler Devamını Oku »