Aşka hazır mısın?

iş ,uğruna tüm bunları göze aldığın gerçek aşkı bulmakta:(((

teşekkürler,

Bundan Sonra ”Aşkmı?Yok Canım…
Aşk mı? Tövbe

Bir Kadın Yalnızdır Aslında. Hiçbir zaman kadını bütünüyle elde edemezsiniz. Kendisine ait bir dünyası vardır ve orada hep yalnızdır. O dünyaya kimsenin girmesine izin vermez. Hiçbir anahtar o dünyanın kapısını açamaz. Yalnızlık onun sığınağıdır. O sığınağa ne zaman gireceğine, ne kadar kalacağına hep kendisi karar verir. Sığınaktayken oradan çıkmaya zorlarsanız onu sonsuza dek kaybedebilirsiniz… Bir Kadın Çılgındır Aslında. Neler yapabileceğini hemcinsleri dahi hayal edemez….

İş, tüm bunları göze alabileceğin gerçek Aşk’ı bulabilmekte değil işte. Asıl iş tüm bunları göze alıp çıktığın yolculuklardan bir başına geri döndüğünde “ki zaten genelde böyle olacaktır, ve yazıda anlatıldığı gibi olacaktır hep…” bu acıyı sindirebilmekte, Onunla başedebilmekte… Birilerine koşup, uğrayıp senden acını hafifletmesini dilenmemekte.

Biraz bilgelik istiyor bu, cesaret ve hoşgörü istiyor… Bu biraz da çok gerilerden gelen bir duygu. Aslında siz aşkınızla ileriyi düşlerken, sizi kavgayla, hayatla denediğinde eğer kurtulamıyorsanız aşk oyunlarından işte o zaman yazıda yazılanları yaşamaya başlıyorsunuz. Ama zaten göze almışsanız sorun yalnızca kendi içinizde büyüyor, küçülüyor ve zamanla sakin bir hale dönüşüp sizden uzaklaşıyor. Yok eğer bilginiz dışında sürekli gelişen ve değişen birine “işte gerçek aşkım” deyip, bildiğiniz herşeyi unutup, yalnızca onu benliğinize yerleştirmişseniz burada bir bakıma yanmışsınız demektir. Ya delirirsiniz, ya ilaçlara koşarsınız, ya da deliremeyip ölürsünüz.

Sanırım çok az kişi adına “AŞK” dediğimiz bu acıya gönüllü sürgün olmayı seçebilme cesaretini kendinde bulabilmiştir veya bulacaktır…

Yine de, durup geriye doğru bakınca gönüllü sürgün olmak bile güzeldi diyorum şu an. Teşekkürler…

aşk yasaklandı artık halka açık yerlerde

okuyunca ‘ bu kadar olur diyeceğine ‘ eminim:-)

Bu şiiri okuduktan sonra, kelimeleri yanyana getirip bir cümle oluşturmama imkan yok…
Hakikaten güzeldi.
Teşekkürler Özgür.

aşkın aşk oldugu kaybedıldıkten sonra mı anlaşılıyor ..ben bunu anlamıyorum işte..ya kaybedılınce ya da ulaşılmaz oldugunda

ben daha önce okumuştum.yeniden okuduğum iyi oldu.teşekkürler…….

aşk kim bilir kaçımız ğerçek aşık olmuşuzdor kaçımız onun adını sayıklamış ve uyandığımızdsa yanımızda olmasını dilemişizdir aşk acı çekmektir bazense ğülmek yani aşk ilk anda kanatlanıp bulutların üzerinde yürümek çekip ğittiğinde ise bir den yere düşmektir aşk yere şakılcağını bile bile uçurumdan atlamaktır ama aşk düşene kadar insanı umutlandırır ve yaşatır taki bitene denk ne olursa olsun aşk ğüzeldir

aşkı yaşayan biliir……..ASK ZAMANA BİZİ DÜŞMAN EDER GECE YARILARINDA UYKUMUZU BÖLERRR AŞKK…..AŞKK…AŞKKK…….

ya mütiş bir tarif ama neden hap aşk acı verir neden kolay değildir kolay olunca zaten aşk değildir.En güzel acı uğruna ölüceğin aşk bulduğunda çektiğin hasret acısıdır

bu yazıyıyı daha önce yaşadım. aşk dedikleri şey yukardakiler varsın olmaz olsun
hem aşk diye birşey yok hepsi yalan gelip geçen hoş bir esinti

bu sıır doguyu yansıtyor bence gercekten guzel olabılır ama sonucu fecııııııı benden soylemesı:::((((((((

murathan mungan
‘yalnız bir opera’

Sen bana ışık ver yeter bende filiz çok..Köklerin içimde gizlidir gelen giden açan soran bere budak yok…Bir şiir istersin içinde benzetmeler olan Kusura bakma sevgilim heybemde sana benziycek kadar güzel bişey yok..

keske okumasaydım dediğim bi yazı.çünkü satırları yasıyorum soluk soluğa kaç yıl oldu ben de hatırlamıyorum.ama olsun acısı bile kutsal.selam olsun onsuz doğacak günlere hayat böyle de güzel

bir de karşılıksız aşklar
nafile bütün söylenen şeyler
bugün tamam unuttum dersin ama
sabah yine kalbinde ne zaman bitecek bu acı
bu kaçış bu tükenmişlik……..

off be abi ne yazdın sen öyle bir garip oldum

yaşadıklarını hatırladığında (ki hep derinlerde biyerlerde durur..) tebessüm edebiliyorsan bence bütün bu karmaşık halleri yaşamaya değer.. ne kadar acı da çektirse hala bu duyguları hissedebilecek, eski zamanlardaki aşkı yaşayabilecek bir kalbinin olduğunu gösterir.. ve bu gerçekten özel, hoş birşey… gülümse.. ya hissedemesydin aşk deyip durdukları, üzerine çok şeyler söylense de tarifini yapamadıkları bu hoş acıyı:)

ellerine dokunduğunda gökyüzüne dokunduğunu sanmaktır. sonra haykırmayı istemek çocukluğuna ve tüm çocuklara çatılara çıkıp dokunacağını sandığın gökyüzü orda değil sevdiğinin avcunda….

bence şiirde bahsedilen bütün bu duygular ona ulaşamadığı için böyle yoğun ve tutkulu aksi olsaydı hayalindeki bütün güzeliklerin yanında hayalkırıklıklarının olduğunu görseydi aşk biterdi bence bu şiirde büttün herşey aşk üzerine kurulu gerçekte öyle olduğundan şüpeliyim hiç yaşamamış birinin yorumları nekadar doğru olur bilmiyorum ama böyle düşünüyorum

Ben aşkı ? ve ! ıle tanmlıorm :d
hayatıda…….

Duygulandım..eğer o yazıdaki herşeyi neredeyse öyle yazdığı gibi derdim ya da o yazıyı okuduğum da hissettiklerim,bir zamanlar hissettiklerim gibi yaşadığımı söylersem..birçok kişi benzer şekilde yaşamıştır ya da çok başka bambaşka şekilde..nasıl ki kimsenin gözleriyle göremeyiz renkleri, kimsenin kalbiyle de hissedemeyiz o duyguları tıpa tıp..aslında şükretmek gerek her duyguya da binlerce kez..sadece bazen madem bu kadar gerçek nasıl biter gibi düşünceler de gelmiyor değil..aslında biten sevgi de değil,somut ilişki demek ki..belki de kader demeli sadece..allah kalplerine sevgi koyuyor insanların ki sevsinler diğerlerini..ve bazen sevdiğinin kalbine sana olan bir sevgi koymuyor?.?demek ki ..ya da şaka gibi teğet mi geçiyor ne..seviyor sevmiyor..yok ama sevmiyor..tabi başta seviyormuş gibi mi yaptı hiç sevmedi mi sevdi de sonra bu sevgi ondan alındı mı?.herşeyin ve her zerrenin sahibi ve hükümdarı en doğrusunu o(cc) bilir..bilemem..evet ben bilemem ..yapmam gereken tek şey demek ki şükretmek hayır olsun demek ve en sevdiğime dua etmek.bana sevme yeteneğini veren sevilecek birini veren,beni sınayan ve en doğruyu bilen rabbime tabi..her ne kadar gel gitler yaşasam da yaşadıysam da elimden geleni yapmak önemli olan..sevgiyle saplantıyı ayırabilmek,ayrımlara gidebilmek..tabi ki hiç bir zaman emin olamam belki de ki bu da çok doğal..insanım çünkü..işte bu yüzden tevekkül etmem gerek..belki de insanların kimi gerçekten değer verme ve sevme sırasında yanlışlar yapıyor bazen..ben de yapmış olabilirim..allah affetsin öyleyse..eğer sevdiğini putlaştırırsan onu hayatının merkezine koyarsan sonu pek hayır olmuyor..bu merkezden olan kasıt aslında temel merkez..bence hayatta değişik merkezler var..anne baba eş çocuklar hepsi ayrı bambaşka sevgilerle farklı merkezlerde yer alırlar..yerleri bambaşkadır..ama onları yaratan sevigiyi yaratan herşeyi veren bize o nun ilk sırada olduğunu unutmamalıyız..yoksa kayboluruz..hayat amcımızı kaybederiz ne kadar amacımız var gibi de gelse eksiklik belirgindir..yazı çok saptı..ama iyi yerlere geldi..

İki tür insan vardır. 1-Melankolik ( duygusal saplantılı…) , 2-Realist ( akılcı, gerçekçi ve dolaysıyla az duygusal). Realist insanın bu dünyada yaşaması kolaydır. Tanrı ona bunu hediye etmiştir. Ama melankolik insana Tanrı yardım etsin. Bu karasevdalar, dengesizlik,duygulanım bozuklukları bu grubun baş belası. Tek kurtuluş çareleri karasevdalarını ölmeyecek herzaman var olan birşeye çevirmeleridir, yoksa intihar bile olur. O da Tanrı aşkı. Ona çevirenler asla kaybetmeyecek bir şeyi sevdiğinden psikolojilerini düzeltiyorlar. Ama orada da saplantı yapınca bu seferde tarikata kayıyorlar. Anlıyacağınız bu şiir benim gibi ayakta kalmak zorunda olan, hayatın gerçekleri ile yüz yüze olan insanlar için çok karamsar…