Günlük hayatta, toplumumuzda o kadar özgüvensiz insanlarla karşılaşıyoruz ki; sesi soluğu çıkmayan, ne istediğini bilmeyen, derdini anlatamayan vb.. varlıklarla doldu taştı bu memleket. İnsan durup düşünmeden edemiyor “Neden böyle” diye. Öncelikle bu durum çocukluktan ileri gelmektedir büyük oranda. Çünkü yapma’lar, etme’ler, dur’lar,sus’lar çocuk bunlara boğulmuş halde gelişiyor. İster istemez bilinç altı korumaya geçerek birşeyler yapmaya çalıştığında bunları -ana bilince- gönderiyor ki ” Yanlış birşeyler olmasın ” , ” barındığım bünye zarar görmesin ” diye. Böylelikle yanlış birşeyler yapmaktan korkan kişi bu prangalar altında tekleye tekleye, çekine çekine, kendi geçmişinin baskısı altında birşeyler yapmaya çalışıyor. Üzerindeki bu baskı bünyesinde fırtınalar kopartarak özgüvensiz insan modelini gözlerimizin önüne seriyor.
O zaman çocukluktan başlayarak bunların bünyeye girmesine izin vermemeliyiz. Bu görevde anne,baba,ağabey,abla,amca,hala vs… kişilere düşmektedir sırasıyla ve herkesin bu konu hakkında katkıda bulunması gerek çünkü bu insanlık görevimiz olmalı, çocuğun üzerimizde hakkı kalmaması için görev olarak kabul etmeliyiz.
Ne yapmalı?
Yapılacak şey basit ama zahmetli. Sıralama yaparsak eğer;
1. Çocuğa yapabileceği işleri yaptırmalıyız: elbise giyinmesine, yemek yemesine, oyuncaklarını toplamasına izin vermeliyiz. Yanlış yaparsa öncelikle bizlerde kabul etmeliyiz ki; bundan daha normal bir durum yok. 
Ben bu yolla kardeşimi yetiştirdim tabii ki, bir eğitimci olmamında etkisi oldu. Eğitim derslerinde bu konu hakkında düşünmeden, araştırmadan geçmedim. Ben bunu böyle yaptım ve olumlu sonuç aldım.
Kendine güvenen bir nesil yetişmesi dileğiyle…
Yazan : Oğuz Şahin / Nasıl yaptım?
Cok guzelll ve egitici…te$ekkurler.
Sitenize ilk defa giriyorum , her şeyden önce emeğinize sağlık diyorum çok güzel eğitici bir site çok da ihtiyacımız var ,., çok tşkler
çok güzelmiş elinize sağlık…
Kesinlikle katılıyorum,fakat bunların bilincide olmamıza rağmen birçoğumuz uygulamıyoruz.
sitenizi sürekli takip ediyorum.Emeğinize yüreğinize sağlık.bu gibi siteler insanlar için yararlı oluyor.tabi doğru yerde doğru zamanda kullanmak önemli.sevgiler
ozellikle turk insaninin okumasi gereken bir yazi. tesekkurler.
bende sıralanan seyleri yapıyorum ama benim çocugum da yine bir özgüvensizlik var.her seye önyargılı insanlar iyi seylerde söyleseler herseye tepkisi ‘HAYIR’cevabı oluyor.ilk seferde herkese yabaniymiş gibi davranıyo.asla komsu cocuklarımızla parkta uyumlu oynayamıyo.hep benim sivri kızım çıkıyo.birçok seyi yapmasına izin veriyorum.oyuncaklarını önce dağıtıyo oynamıyo sonra birlikte toplayalım dediğimde ben küçüğüm,ben hastayım yapamam sen yap diyo yada sürekli ağlıyo.oynaması için eve arkadaslarını çagırıyoruz eve gelsinler diye aglıyo sonra da oyun oynamayı bırakıp bir köşeye cekilip tv izlemeye calısıyo.ne yapacagımı sasırmıs durumdayım.yardımcı olur musunuz lütfen.fikirlere ihtiyacım var.
5 Ve 4 yasLarinda 2 Minik Kiz Annesiyim Ev içeriSinde Kendi saLtanatLarini Kurmus Vaziyetteyiz Yemek Yaparken Oyun Oynarken Kiyafetlerimizi Ütûlerken Özellikle Yikanmis Kiyafetlerimizi Asarken Hep BirLikteyiz Yasam aLanLarini Evimiz içerisinde Genis Tutmaktayim Fakat Ev Disina çiktigimiz Vakit DavranisLarina Dikkat etmeLerini sôyLemekle Beraber StresLi Bir haL Almaktan Kendimi aLikoyamiyorum Rahatsiz Edecekler Dusuncesi Beni Tutucu DavranisLara Ïtiyor iStem Disi onLara Kiziyorum En çOkta Sus keLimesini kuLLaniyorum Sonrada onLardan Özûr diLiyorum Bu Bende TopLumun Tavrindan doLayi KaynakLaniyor Farkindayim . Özgûvenleri kOnusunda Bu Tavrimin onLara Zarar Verecegi akLima Pek Fazla Gelmiyordu Yazinizdan sOnra Kendimi toparLanmam Gerektigini Farkettim .
Dikkat Edecegim 1 Unsuru Daha Farkettirdiginiz için TskûrLer : )
özgüven