70 yaşına geldiğim şu günlerde hayatımı şöyle özetleyebilirim. Başarısız. Çocukluğumun ilk günlerinden beri başarısızdım. Saklambaç oynardık; hiç kimseyi bulamaz hep sobelenirdim. O zaman bunu çok önemsemez, başarısızlığın ilk işareti olacağını bilmezdim. Annemler beni hep ağabeyimle kıyaslar ve onun uslu benimse yaramaz olduğumu söylerlerdi. Daha sonra okul başladı. Açıkçası okul hiç ilgimi çekmedi. Varsa yoksa bir sürü sıkıcı ders… hayat bilgisi, matematik, Türkçe ve diğerleri… Özellikle ünite dergisi çok komiğime gidiyordu. Ne demek ünite dergisi? Bir tek ilkokulda var, neyin ismidir bu? ?Çocuklar, şimdi on yedinci üniteye geldik? der öğretmen. Ne bu ya, biz dolmuş ya da otobüsüz de, ünite de köy ya da durak mı? Neyse, bu anlayışta bir ilkokul öğrencisi ne olur, herkesin pekiyi ile bitirdiği ilkokuldan orta dereceyle zar zor mezun olur. Annemler, bu çocuk zor okur, başarısız olur dediler. Eee, ben de annemleri haksız çıkarmayayım dedim, orta okulun son iki sınıfını çift dikişle beş yılda bitirdim. Okuldan çok sıkılıyordum, ama annemlerin baskısı yüzünden liseyi bitirmek zorundaydım ve bir an önce bitirmeliydim şu okulu. Fakat lise birinci sınıfa geldiğimde, üniversite öğrencilerinin yaşındaydım. Lisedeyken yaşınız hemen başarısızlığınızı ele veriyor ve öğretmenler size başarısız öğrenci muamelesi yapmaya başlıyor. Evde ders çalışmayı hiç sevmedim. Hele sınav öncesi sabahlamak hiç bana göre değildi. Sonuç? Yine başarısız oldum; beş yılda mezun oldum liseden. Elimi nereye atsam kurutuyordum. Orta okul ve lisedeyken babam beni zorla değişik işlere soktu, yaz tatillerinde; ama neredeyse hepsinden atıldım. Bir kuru temizlemeciye vermişti. O çok komikti, müşterilerden birinin gömleğini ütülerken televizyona dalmışım, dükkan yanıyordu neredeyse… gömlekte de ütü biçiminde bir delik kenar çizgileri kömürleşmiş. Niye koyar ki temizlikçi televizyonu dükkana…
Başarısızlık sanki soyadımdı. Askere gittiğimde, doğru düzgün yürümeyi, tüfekle ateş etmeyi de beceremedim. Çok sopa yedim askerde. Askerden sonra güç bela bir devlet memurluğuna yerleştirdi beni babam. Hani insanı devlet memurluğundan atmıyorlar ya başarısız da olsa. Bir anlamda hayatımı garanti altına almıştı adamcağız. Orada da başarısız oldum. Aynı zamanda başladığım neredeyse tüm arkadaşlar şef, müdür yardımcısı ya da müdür olarak emekli oldular. Bense memur olarak kaldım hep.
Annemin uğraşları sonucunda evlendim. Karımı sevdim, ama onu da mutlu etmeyi başaramadım. Evlenirken yanında ne eşya getirdiyse hep onunla kaldı zavallı kadıncağız. Bir tane mal ekleyemedim, evlenirken ailelerimizin aldıklarının yanına. Kazandığım parayı da ne yaptığımı hiç bilemiyordum. Ivır zıvıra gidiyordu para, evin ihtiyaçlarını neredeyse borçlanarak karşılıyorduk. Bir tane de çocuğumuz oldu. Ona babalık görevini de yapmayı beceremedim. Kendi babam gibi bir baba hiç olamadım. Hani öyle kollayan, oğlunu işe yerleştiren filan. Karım hem annelik hem de babalık görevini üstlendi. Bir doğum gününde konuşma görevini bana verdiler. Lafı öyle bir uzattım ki, üflemeye gerek kalmadan mumlar pastanın üstüne eridiler. Bence komikliklerle dolu, ama zor bir hayat sundum karıma sonunda o da boşandı benden.
70 yıllık hayatım boyunca, şimdi açıkça itiraf da edemediğim birçok başarısızlık var yaşamımda ve çevremdekiler tarafından da hep horladım.
Kabul ediyorum, başarısızım. Bazıları tembelliğimden, bazıları beceriksizliğimden, bazıları da yapılacak işleri sevmememden kaynaklandı. Kabul etmediğim, bu toplumda benim yerimin olmadığı. Her alanda başarısız olabilirim; ama benim de yaşama hakkım var. Madem ki bu dünyaya geldim; alacak nefesim çarpacak kalbim var. Başarılı ya da başarısız hakkımı alacağım. Dünyada başarılı olmak dediğimiz nedir ki, zaten hepimiz bir gün kefene girip geldiğimiz yere geri döneceğiz. Başarı çokça insana özgü bir kavram, doğada yok. Mesela siz hiç başarılı zürafa ya da başarılı örümcek duydunuz mu? Başarı kavramı, insanın bir uydurması. Kendi yarattığı oyun sosyal sistemde başarılı oldun, olmadın… Beni kendi varlığımdan utandıran bu sistem hiç olmasaydı keşke… Bu sistemin çok işe yaradığından da emin değilim, sanki doğal hayata da zarar veriyoruz. Baksanıza doğadaki hayvan ve bitkilerin çeşitliliğine, şehirdeyse kedi, kuş ve bıraktıysak üç köpek kaldı. Bir de çıkmış sınavları geçtik başarılıyız diyoruz. Gülerler, kuşlar, yengeçler halimize…
Melih ARAT
İlginç ama doğru.
Cok enteresan bir bakis acisi. Simdiye kadar hic boyle bir sey okumamistim. Itiraf etmeliyim ki cok guldum yazilari okurken.
Ben basarisizligi asla kaldiramayan biri olarak, bu yaziya dikkat etmeliyim, Aslnda soylenen dogru olecegiz bir gun bunca sikinti niye.
Yanliz yinede insan birseyleri basarmali diye dusunuyorum,
Saygilar
bu nasıl bakış açısı asla bana uymaz
Evet başarısızmışsınız ama.İnanıyorumki etrafınızda size özgüven veren birileri olmamış .Başarı çocuklukta başlar.Ama bu öz eleştiriyi yazarken çok başarılıymışsınız.Kimse sizin cesaretinizi gösteremez
Farklı bir bakış açısı olduğu doğru ama kesinlikle olumsuz olduğu anlamına gelmez.
Hem yazdıklarınızda oldukça başarılısınız. Bu da aslında kendinizi tanımlamadan önce, hakkınızda biraz daha araştırmanız gerektiğini gösterir. :)
Yazı gerçekten hoşuma gitti. Bence iyi bir hikaye yazarı olabilirdiniz mesela…
Saygılar…
İNANILMAZ !(AMA ADAM ÇOK OLUMSUZMUŞ GİBİ GELDİ BANA HEP ”BAŞARISIZ OLUCAM ”DEMİŞ VE ÖYLE DE OLMUŞ9yazık,çok yazık:(
Bence burdaki yazi kendini oldugu gibi kabullenen ve hala onca olumsuzluklara karsin yine de ayakta duran bir insani anlatiyor.Ona yakistirilan imaji izlemis hep…kader utansin…ama boyle bir yaziyi ictenlikle yazmak cesaret isidir..cesaret de bir basaridir.
Bence genel başarı sistemi çözmektir. 70 yıllk ortalama hayatta kime göre , neye göre sorgulanası ölçümlerle hep kendimizi sıniyoruz . Aşmış olmak bu yazıyı yazdırırır sadece çok tebrik ederim…
bence adam başarıszılığın bu kadarda kötü olmadığını hayatı ciddiye almamamız gerektiğini vurgulamak istemiş yoksa böyle bir şey olmaz yani inanmıyom şahsen
ben 26 yaşındayım tembelliğimden dikkatsizliğimden kendi içsel sıkıntılrmdandolayı kendimi başarısız buluyorum asla tutuğunu koparan yada kafasına koyduğnu yapan biri olmamışımdır herkes mükemmel olacak diye birşey yok önemli olan kabulenebilmek herkesten önce kendine sahip çıkmak.. acaba biizm gibiler gereçkten istese yada hırs yapsa potansiyllerini kulanbilse neler olabilir
kör topal bu yaşa gelmişsiniz ve internette yazı yazabiliyorsunuz ve de emeklisiniz.tabii bunlar gerçekse
DEDECİĞİM, EVET BAŞARISIZ BİR GEÇMİŞİNİZ OLMUŞ FAKAT;BİZDEN DAHA ŞANSLI OLDUĞUNUZU SÖYLEMEDEN GEÇEMEYECEĞİM, KENDİMİ ÇOK BAŞARISIZ BULDUĞUM BİR ANDA GOOGLE YAZDIM Kİ BAŞARISIZIM DİYE VE GÖRDÜM Kİ NELER NELER VARMIŞ..AMA ŞUNUDA SÖYLEMELİYİM SİZ ÇİFT DİKİŞLE TAMALADIĞINIZ ÖĞRENİM HAYATINIZIN SONUCUNDA DEVLET MEMURU OLABİLMİŞSİNİZ, BİZ ÜNİVERSİTE BİTİRDİK YİNEDE KPSS SINAVINA GİRİP UYDURUK Bİ YERLERE GİRMEK İÇİN TER DÖKÜYORUZ…YANİ BİZ SİNDEN DAHA BAŞARILI OLSAK BİLE DAHA ŞANSLI OLDUĞUMUZU GÖNÜL RAHATLIĞIYLA SÖYLEYEMEYECEĞİM….BANA GELİNCE BEN İÇİMDEKİ GÜCÜN NEDEN HALA HAREKETE GEÇMEDİĞİNE ÖFKELENİYORUM YOKSA MÜKEMMEL BİR POTANSİYELİMİZ VAR HEPİMİZİN….HERKESE BAŞARILAR…BAŞARIYDA BAŞARIYLA ( DOLANDIRMADAN HAK YEMEDEN) ELDE ETMENİZİ DİLERİM…
gerçekten çok güzel ya bu yazı bana bir arkadaşımı anlatıyor tembel şey:D:DD:
ama herzman basarısız olursak bızı buna zorlamayan seyler olmazsa duzende sorun cıkar ısler aksar uretım olmas ınsan sadece kendı ıcın basarılı değil toplum ıcın de basarılı olmalıdır :))
Olur böyle şeyler her hayat istenildiği gibi değil olması gerektiği gibi olur. ama 70 yaşında oturup bunu düşünüp yazıya dökmek. herhalde keşke hayata yeniden gelseydim demeyi gerektirir. bizde 70 yaşına geldiğimizde keşke dememek icin bu yazıyı dikkate almamız gerekir.
Bu yazıya yorum bana dusmez tabiki
ancak hayatta yasamak denen kavram basarıya endexli degildir.
yasamak kendini bilmek ne yapıp ne yapabilecegni bilmektir.
mutsuz olacagnı bile bile bir iş , bir eşle ugrasmak basarısızlık degildir. aptallıktır.
bu hayata gelindigine göre bir yerde bir sekilde
varolusunu tamamlaman gerekir… bunun zamanla sınırı yoktur. yas 70 olsa da farketmez.
mutlu olmaktır asıl olan. mutluluk anlıktır.. her zaman mutlu olamayız. hayattır bu.
yasamı doldur yeter…
saygılar.
Yazıyı okurken güldüm diyenelr veya dalga geçenler aslında sizler gülünecek durumdasınız at gözlüklerinizi çıkarında yazıları iyi okumaya çalışın kendinizi o insanın yerine koyun.
Başarılı olan bu dünyada arkasında bişeyler bırakır.bu yazıda başarı soyut bişeymiş gibi yazılmış yada öyle yaşanmış.ama başarı ve başarısızlık somuttur.birsürü insan öldü evet ölüm var, ama onlar olmasaydı onların başarıları olmasaydı , biz burada olamazdık.örnek ulu önder mustafa kemal atatürk.;d bişeyleri başarmak lazım ki sizden sonrada yeni başarılar a imza atıcak insanlar gelsin dünyaya,sizin imzanız kalsın siz olsanızda toprak altında…
Biz başarilar sonucu buradayız..unutmayın
Aynen ben daha yaşım 16 olsada ben. anadolu lisesinde okuyorum tüm derslerim tamam olduğu halde matematiğl ve geo yu yapamadım sırf 2 ders için işkence çekiyorum annem ve babamdan, bu yazıyı okuyunca gelecekte olabilecek beni gördüm aslında bizim gibi insanlar bence hayatı daha derin yaşıyor tüm o başarısızlıklar ayrı bir noktaya taşıyor insanı ben daha yaşıtlarımın yaptığınını yarısını bile yapamadım her elimi attığım dalda başarısız oldum sosyallik ,spor,okul… bu yüzden şimdiden ünüversite okuyamazsam diye ha hangi işte çalışır nasıl yaşarım diye düşünüyorum herkes daha önünde çok yol var diyebilir ama ben şimdiden geleceğimi görüyorum yanlız hayalleri her seferinde yeniden solmuş kimsenin takmadığı biri… kaderin cilvesi bu dünyada birkaç tür insan var. başarılı,başarısız,orta ve gerçekten bizim gibl kayıp vaka tutunamamışlar
tam bir kaybedensin dostum.
heralde en küçüğünüz benim başarısız olduğumu anladım fakat be yapacağımı bilemedim hiç büyümüyeceğim sanmıştım hiç düşünmemeştim yine bir türkçe yazılısında n yeni çıktım etrafı başarılı kaynıyor tek tesellim beden daha düşükler
23.11 (hemn hemn 24) yaşındayım ..hocam sanırım aynı yoldayım ve ne yapacğımı hiç blmyorum…aslında vasıfsız bir bedende yaşayarak kul hakkı yediğimi düşnyorum..
Bende hayatım boyunca hep başarısız oldum .. Başarılı olucam demekle olunmuyor her şey bildiğiniz gibi gitmiyor işte .. Demek ki siz hayatınızda hiç başarısız olmadınız .. Bu yazıda gayet hoşuma gitti.
70 yaşındayım diyor bababmbeni kuru temizlemeciye yerlestirdi diyor 20 yasinda çalismis olsa 50 yıl önce türkiyede tv yoktu
ben başarısız falan degildim önceleri.
kendime başarısızım diye diye başarısız oldum
Aynı benim gençliğim. Ama ben bu kötü gidişe son vermiş başarısızlardanım. İzmitte yaşıyordum ailemle beraber. Etrafımdaki herşey beni boğuyordu. Bir akşam evde iyice düşündüm. Babamın bitmez baskıları kuzenimle kıyaslamaları beni boğuyordu. Etrafımdaki insanlar hiç önemli değildi. Daha sonra İzmire taşınmaya karar verdim. Biletimi aldım gittim. Garsonluk yaptım. Başarısızlık riski yoktu. Birikim yaptım kendime derme catma bir ev aldım. Daha sonra bu evi adam ettim. Motor aldım. Güzel yemekler yapmayı öğrendim. Yaşım otuza geldi ve güzel bir sevgili buldum. Bir yandanda 2 yıllık okul okuyorum. Çok mutluyum ve hiç pişman değilim. Babama en hakettiği cezayı verdim. Ölsemde gam yemem bu vakitten sonra .
Hala bana yaptığı baskıların pişmanlığını yaşıyor :)
BENCE GÜZEL ANLATIM
Başarısızlık ne acaip..
Yapmam gereken işi yapmamak için kendime hep farklı uğraş ararım, şimdi de kendimi kandırmam için aynı şekilde ”çok başarısızım” diye googlede bir araştırma yaptım. Bu makaleni okuyayım dedim. Sonuna kadar okudum, okurken gülmedim, üzülmedim, sadece benim de hikayem 70’li yaşlarımda bu mu olacak diye düşündüm. Tabii yetmişe gelirsem. Yazar yaşama hakkı olduğunu söylüyor, tabii ki yaşama hakkı var, ancak rekabet her yerde var, doğada bile. Ağaçlar daha fazla güneş almak için daha fazla uzamaya çalışırlar, çünkü nefes alabilmeleri için güneş ışığına gerek duyarlar, daha fazla uzayan hayatta kalır, uzayamazlarsa uzayanların gölgesinde yok olurlar. Hızlı koşan, avlanma yeteneğini geliştiren aslan fazla yer, güçlü olan aslan daha fazla dişi aslan elde eder. Tembel yatan aslansa diğerlerinden kalırsa yer, kalmazsa leş bulmaya çalışır, onu da bulamazsa ölür. Yani ölmek istemiyorsa başarılı olmaktan başka şansı yok. Başarısız insanların da acılar içinde kıvrılarak yaşamaları normaldir. Ölmemeleri ise ilginçtir. İnsan üretmelidir, gelecek için bir şeyler bırakmalıdır. İnsan geldiği gibi üretmeden ölmüş olsaydı dünyada gelişim olmazdı. Hayatımızı kolaylaştıran her şey çalışkan insanların ürünüdür. Yazımdan başarılı biriymişim gibi gözükebilirim, ancak ben kendim de başarısızım, 10 sene oldu, hala üniversiteyi bitiremiyorum. Okulun ilk yılları arkadaşlarımla ilişkilerim iyiydi, ben konuşurken dinlerlerdi, şimdi ben konuşurken çoğu dinlemiyor. Benim başarısız biri olduğumu gördüler, beni dinlemeye ne gerek var ki? Geçen arkadaşım teknolojinin insan ömrünü azalttığını, her geçen sene insan ömrünün düştüğünü iddia ediyordu, ben de tam tersini söyledim, teknolojinin insan ömrünü uzattığını, her geçen gün de insan ömrünün uzadığını dedim, ancak ortamdaki arkadaşlarım hepsi onun tarafını tutmaya başladılar, sanki ben hatalıyım. Daha dün akşam aynı arkadaşım telefonlarda bir telefona kayıtlı İMEİ kodunun başka bir telefona kaydedildiğinde, kaydedilen telefonun daha önceki telefonun teknik özelliklerini aldığını iddia etti, ben de bu tarz bir şeyin mümkün olmadığını, belki internet bağlantılarında veya hatta sorun çıkabileceğini söylediğim anda herkes bana karşı çıkmaya başladı. Bu tarz insanlar gerçekten umurumda değil. Bir insanın kulu kölesi olan insanlar karaktersiz insanlardır. Bilgisine saygı duyarsın, insanlığına saygı duyarsın, ancak ona taparak ne derse haklısın demek rezilliktir. Ben o insanlardan iğreniyorum. Özellikle ben her şeyi biliyorum imajını sahiplenmek isteyen insanlar midemi bulandırıyor. Bir insanın başarısız olması hiçbir şey bilmediği anlamına gelmez. Hocalarım beni her gördüklerinde, ‘Aaaa, sen hala burada mısın, hala bitiremedin mi’ diyorlar. Aşağılanıyorum, aynı zamanda kendimi o ortamda yabancı hissetmeye başlıyorum. Ama aslında lisede bazı derslerimde çok başarılıydım, biyoloji ve kimya derslerinde hep full çekerdim, ilgisiz bir bölüme geldim, başarısız oldum. Çalışmıyorum. Sanki battıkça batıyorum gibi geliyor bana. Arkadaşlarım evlendiler, iş sahibi oldular, çoğu baba oldu, bense evlenecek bir kız bile bulamadım. Birini bulursam da ona haksızlık etmişim gibi gelir bana. Daha bu gün üniversiteden bir arkadaşım eşi ve çocuğu ile tatile giderken bizim şehre de uğramış, beni sormuş arkadaşlara, hala burada olduğumu öğrenmiş, aradı, buluşalım dedi. Buluşacak yer belirledik, buluştuk, gezdik dolaştık. Eşi, bebeği, işi, parası ve tatile gidiyor. Ayrılırken paraya ihtiyacın var mı diye sordu. Aslında vardı, ama yok teşekkür ederim dedim. İçimde kendime küfürler savurdum. Ben sadece yaşamaktan fazlasını hak etmiyorum. Aslında yaşamam bile gereksiz. Başkasını geç, kendime bile faydam yok. Hele hele akrabalarım her gördüklerinde sen hala okulu bitiremedin mi demeleri bana çok koyuyor. Bana yukarıdan aşağı baktıklarını da hissediyorum. Sanki kendileri nobel ödülü sahipleri. Biri ampulü keşfetmiş, biri tekerliği, diğeri de interneti. Neyse, önemli değil, o fırsatı onlara ben verdim. Şimdi fark ettim uzun oldu, bitiriyorum. Zamanla her şeyden soğudum, sadece hayallerimi gerçekleştirebileceğim umudu ile yaşıyorum. Çok geniş hayallerim var. Onu da gerçekleştiremezsem tek çıkış yolum kalacak. Bunun için de çok çalışmam lazım. Sevdiğim bir Fransız atasözü var, der ki, eski günahların gölgesi uzun olur. O kadar günah işledim ki telafi etmem imkansız, çünkü çok geride kaldım. Ama umarım bir gün hayallerimi gerçekleştirebilirim, o zaman tüm başarısız olmuş insanlara, tüm aç insanlara, tüm çaresiz insanlara yardım edebilirim. Hayallerimi gerçekleştire bilirsem insanlığa dokunacak faydam büyük olacak. Ah keş ki yapabilsem.
Merhaba öncelikle şunu belirtmek isterim ki Melih arat beyin paylaştığı hikayesi tıpkısının aynısını yaşadım ama benim babam yoktu 2 yaşımda iken kaybettim 3 kadının içinde büyüdüm aslında tüm başarısızlığımin sebebi ailem diyebilirim sen yapamazsın dur sen beceremezsin diye diye özgüveni yitik kendimi ezik bir şekilde hissediyorum şuan yaşım 29 vede evli 1 çocuk babasıyım mesleğim özel güvenlik ama işsizim vede borçlarım da epey var her ne işe el atsam hep hüsran oldu vede herzaman ben yapamam gibi bir düşünce ile hareket ediyorum inanın bunlar size yalan gibi gelebilir ama hepsi gerçek şuan kendinizi bir an olsun benim yerime koyun ne kadar bunalımda olduğumu anlarsınız anlatmak istediğim siz siz olun mücadelenizi yitirmeyin her ne kadar zorluk çeksenizde