Kimse çaresiz kalmadıkça sınırlarını keşfedemez. Kim bilir kaç kez yalnız ve çaresiz kalmış, kaç kez köşeye sıkışmış, her seferinde çırpınarak çıkıp o çaresizliklerden beslenmişizdir. Her şeyin bittiği yerde korkularda bitmiştir, kaybedecek şeyi olmayanın eforunu tüketeceği farklı istekleri kalmaz, artık tek bir amaç oluşur ve bütün gücünü o amaç için kullanır.
Yaşıyorsam hala yaşamam gereken, değiştirmem gereken bir şeyler var demektir. Bunu da atlatırsın neler neler atlattın diyorum kendi kendime, kolay olmuyor ama olana kadar kendimle konuşuyorum sonra bakıyorum ki geçmiş gitmiş. Acıtmış, yaralamış, unutulmamış ama mazide kalmış. Ve güç toplamak bana olanlarla yaşamayı öğretmiş. Yaşamak için nedenler son ana kadar olacaktır.
Hayatımız bir sonraki basamağı çıkma zorunluluğu olan, ne zaman, nerede ayağının kayıp düşeceğini bilmeden ilerleyen binlerce merdiven basamağı. İnsanların kendi uydurdukları kriterleri, tavan taban aralığını çok dikkate alırsak hayatı kaçırıp sadece prosedür insanı olarak ölürüz.
Hayat zor olsa da aşılması için farklı yollar bulabilecek güç ve irade hepimizde var. Fikrimce düşünce yapımızı değiştirerek olumlu yönde düşüncelerimizi davranışlarımıza yansıtırsak o şekilde de yaşarız.
Yazan ve Kaynak : Hülya ÇAKICI | Milliyet Blog
