Hatıralar güzeldir. O kadar güzeldir ki; fotoğraflarımıza bakar “ Ne güzel günlerdi?” diye övünür dururuz. Hatıralarımız gerçekleştiği o anda biz nerdeydik acaba? Hiç düşündünüz mü? Nedir fotoğraf makinesini seyahatlerde vazgeçilmez kılan? Yoksa o güzelliklerin var olduğu esnada biz başka hayallerin peşinden mi koşuyoruz ya da çözemeyeceğimiz sorunlarla yeniden baş başa mıyız? Fotoğraflarla o anı ölümsüzleştirmek isteriz de o güzellikleri neden o an doyasıya yaşamayız ki? Şu an bu güzellikleri tatmaya iştahım yok, yanımda götürüp acıkınca yerim sendromu olabilir mi? Hatıralarımızı ayakta tutan bu teknolojik ürünlere karşı olmak değil buradaki amaç elbette. Çözünürlülüğünün yüksekliğini, gerçeğinden ayırt edilmesinin zorluğunu fark etmeden önce o gerçeğin gerçekten tadını varalım. Sesleri ve görüntüleri belleğimizde canlandırmamıza yardımcı olan bu teknoloji yoğunluğunda henüz duygularımızı kayıt altına alıp, tekrar bize yaşatacak bir teknoloji ürünü geliştirilmedi henüz. Böyle bir ürün gelecekte yapılsa da bayat ekmek ile taze ekmek arasındaki farktan farksız olacaktır.
“Güzellikler paylaştıkça çoğalır.”
Yazan : Muhammed Emin ÖZKAYA
