Anne olmak bazen çok zor olabiliyor. Yemek hazırlamak, bebeği ya da çocuğu temizlemek, ev işlerini organize etmek gibi fiziksel durumlar dışında bir de çocuğunuzu eğitmek için çaba göstermek zorundasınız. Bu da ancak sabırla olan bir şey, ama bazen bizim de kötü zamanlardan geçtiğimiz dönemler, kendimizi sıkıntıda hissettiğimiz durumlar ya da canımızın hiçbir şey yapmak istemediği anlar olabiliyor.

O dönemlerde biraz kendimize izin vermek, durumu kolaylaştırabilir. Özellikle ‘böyle olmamalıyım’ diye kendimizi zorla o durumdan çıkartmaya çalışmak, yaşadığımız içsel duruma bir de suçluluk yüklediği için problemi çözmemiz ve o durumun içinden geçmemiz daha zor olabiliyor. Kendimize izin verdikten sonra sormamız gereken şey, neden böyle hissettiğimiz.

Duygularımızın farkına vardığımızda problemleri çözmemiz gerçekten çok kolaylaşıyor. Sonrası iplik söküğü gibi geliyor.

Yaşamı kolaylaştırmak da zorlaştırmak bizim elimizde. Herkese limon verilir, ama o limonla ne yapacağımıza biz karar veririz. Önümüzde sonsuz seçenekler var; Neden bize zorluk getireni seçelim? Bilinçli bir farkındalıkla hayatı kolaylaştırmamız ve insan olarak tek hedefimiz olan mutluluğa kavuşmamız sadece bir adım ötemizdeyken, mutluluğu neden fersah fersah uzakta arıyoruz?

[highlight]Bugünden itibaren her şeye, size kolaylık getirecek bir gözle bakmanız dileğiyle…[/highlight]

Yazan : Banu Conker