Sevgili ilk öğretmenim,
Bugün öğretmenler günü biliyorum. Şöyle geçmiş iletilerime baktımda, yıl 365 günken ben 364 gün seninle, öğretmenlikle, eğitim sistemi ile ilgili tek bir ileti yazmamışım, paylaşmamışım. İtiraf etmek gerekirse, şimdi sana itafen bir yazı yazacak olsam muhtemelen “seni hiç unutmadım” diye bitirirdim çünkü senin beklentinin bu cümle olduğunu biliyorum ama bu gerçek olmazdı, belki yalan değil ama gerçekte değil… O yüzden yüzüm yok öğretmenler gününü kutlamaya…

Tamam biliyorum, bu anma amaçlı sembolik bir gün ama sevgi’nin günü mü olur be öğretmenim? Olur mu öyle şey? Sevgililer günü, anneler, babalar günü ne şimdi bunlar? Normalde bir demet çiçek almamasını iş güç dünya telaşesine bağlayan sevgilimize içimizden çoğu gün söverken, sevgililer gününde (belkide kredi kartına 12 ay vade ile) 1-2-3-5 taş yüzük aldı diye günlük öfkelerimizden anında ve an’lık! vazgeçmek ne kadar dürüstçe? Hele hele sırf o günün ‘hatırına’ normalden daha farklı, ilgili, şefkatli davranmanın (anlıyorsun dimi öğretmenim detaya girmeyeyim!) ne kadarı aşk? Sev beni, seveyim seni. Tüccar zihniyeti! O yüzden sevmiyorum sözüm meclisden dışarı çoğumuzun yapmacık davrandığı ‘özel günleri’.

Nasıl ki, koskoca sene birbirini aramayan, nasılsın diye sormayan arkadaşların şeker, kurban bayramlarında bayram tebrik sms’i göndermesini (hele ki toplu mesaj olarak gönderilenlerin) ister istemez samimiyetten uzak olduğunu düşünüyorsak, muhtemelen bende şimdi senin öğretmenler günü‘nü kutlarsam aynı şeyi düşünürsün. “Düşünmem” deme sakın, ahh koca kız oldum ben kandırmayalım birbirimizi :)

Hem ben senin de, bana herhangi bir vesile ile bir kelime dahi öğreten tüm öğretmenlerimin de kıymetini biliyorum. Yüreğimin yüce öğretmeni Mevlana’da, “insan ne kadar yetenekli olursa olsun mutlaka bir öğretmen’e ihtiyaç duyar. Her şeyi bildiğini söyleyerek eğitime muhtaç olmadığını söyleyen kimse, zaman içinde doğuştan sahip olduğu kabiliyetlerini de kaybeder. Makamı yüce hocalara öğrenci olmak, insanın dünyada bir görüş sahibi olmasını sağlar.” der. Öğretmensiz (kılavuzsuz) yola çıkanların, iki günlük işlerini yüzyıllık edeceklerini, iş yapan, iş yapmak isteyen herkesin mutlaka bir yol göstericiye ihtiyacı vardır diye hatırlatır.

Böyle işte öğretmenim. Öpüyorum güzel olduğunu hala hatırladığım o ellerinden. Arayacağım seni ama bugün değil, durup dururken aklıma geldiğin, o gelişin yüzümü gülümsettiği an arayacağım, hiç beklemediğin zamanda… Şimdi değil öğretmenim, adet yerini bulsun diye değil. Adet yerini bulmayıversin bugün.

Sevgim ve tüm iyi dileklerimle,

Her daim bilgisi eksik olan
Zeynep Hülya / hPozitif