Sunum ne kadar hoş olsa da, çok lezzetli bir şey yerken; konser performansı ne kadar etkileyici olsa da, o müthiş şarkıyı dinlediğimizde… Veya; öperken, koklarken, hatta sevişmenin en güzel anında… Neden kapanır ki gözlerimiz? —— Sonradan ekonomik refaha kavuşan, torunlarına bile yetecek kadar parası olan zenginler… Nasıl bir düşünceyle ‘sonradan’ cimrileşiyorsunuz? Eskiden çok daha cömert değil miydiniz? —— Şerefe derken, karşındakinin ‘gözüne içine bakarak’ yudumlamak içkini… Sahi, neden bu kadar zor?
——
O an birlikte olduğunuz kişiyi ne kadar özlemiş veya ne kadar severseniz sevin… Konuşulan konu da ne kadar önemli olursa olsun.
Kimin cebi çalarsa, arayan günde beş defa konuştuğunuz biri bile olsa, açılır hemen o telefon.
Cep telefonundan arandığında cevap vermek, nasıl oluyor da ‘her şeyin’ önüne geçebiliyor?
——
Eskilerin arasına yeni birini tanıştırınca, geç kalmaz şu soru:
“nereden arkadaşsınız?”
Okul, iş, askerlikse cevap, tatmin eder karşı tarafı.
‘Ortak arkadaş vasıtasıyla’ da iyi cevaptır.
Ya sokakta nedensiz gidip merhaba dediğin biriyse o.
Hatta internetse…
Önemlidir nereden tanıştığımız!
İlk tanışma anımıza göre mi karar vereceksin?
——
Yaptıklarım yapacaklarımın garantisi der gibi ‘özgeçmiş’ gönderiyoruz iş başvurularına.
İnsan sürekli değişen bir varlıksa,
kendi tutku ve hayallerini de en iyi kişi kendisi bilirse;
Neden gönderilen hala ‘özgelecek‘ değil?
——
Bundan 300-500 sene önce yaşayan insanlara bugün;
“nasıl böyle şeylere inanabilmişler” diyorsak,
bunun ileride bizim için de söylenmesi o denli doğal karşılanmalı.
O zaman neden iddialaşır ki insanlar?
—–
Bizler; uçsuz bucaksız, sınırsız bir evrende;
kısıtlı bir coğrafyaya sıkışmış,
çok kısa yaşayan ufacık varlıklarsak…
Bazıları nasıl oluyor da ‘dünyayı ben yarattım’ edasıyla prim yapabiliyor?
Daha da önemlisi, biz nasıl aldanıyoruz bu kişilere?
Hayranlık duymak bir ‘ihtiyaç’ mı?
Veya;
Nasıl olsa 2 duble rakıdan sonra halay çekip, göbek atacaksın,
şimdi sert görünüp, racon kesince mi ‘delikanlı‘ sayılıyorsun?
——
Futbolda koşan adamın önünde durunca,
‘engelleme’ denip, faul çalınıyor.
Peki, genelde kenar çizgilerinin önünde gürülen,
topu vücuduyla saklama nasıl engelleme olmuyor?
Üstelik biri futbol oynamaya çalışırken, saklayan çirkinleştirmiyor mu oyunu?
——
Gidenin arkasından ağlamak,
ölen görmeyeceğine göre,
kimin içindir?
Artık hayatımın bir parçası olmayacaksın,
‘özlem duymak’ gibi bencilliğin karşı durulması zor tepkisi midir;
yoksa diğerlerine karşı ‘bak, ben de üzgünüm’ demek mi?
——
Bürokratlar, memurlar, polisler, devlet hastanesi doktorları, hemşireleri…
veya bizim oylarımızla seçilen hükümetler…
Bizim verdiğimiz vergilerle maaşlarınızı alıyorsunuz.
Bundan dolayı biz ‘işveren’iz,
siz de bize hizmet için oradasınız.
Ne oluyor da çoğunuz kendinizi bizim üzerimizde görebiliyorsunuz?
Nasıl oluyor da bunca yıl devlet dairelerine “işveren memnuniyeti” anlayışı uğrayamıyor?
veya;
Salak yerine konmak bizim hoşumuza mı gidiyor?
——
Menüde, vitrinde, rafta görüpte istediğiniz bir ürünü vermeyip,
‘yok abi onu vermeyeceğim sana, iyi değil’ diyen dükkan sahibini nasıl oluyor da daha çok seviyoruz?
Diyelim kendimizi özel hissettiğimizden.
Aynı adam değil mi ki onu birazdan başkalarına kakalayacak?
Veya basit bir pazarlama taktiği ise bu, nasıl hala kendimizi özel hissedebiliyoruz?
——
Bir çocuk görünce hemen herkesin yüzü gülüyorsa, büyümek mi kabahat olan?
——
Deliye her gün bayramsa, neden bugünden deli olmuyoruz?
——
Ömer Üründül…
Neden?
Kaynak : Fikir Atölyesi
