Farkı yaratan unsurlar çoğu zaman tek başına ayrıntılardır… Bazen tek başına sonucu belirlerler. Ayrıntıya hakim olabilme becerisi başarı potansiyeli üzerinde de etki sahibi. Ayrıntıların çoğu zaman çok önemli olduğunu birçok yazımızda defalarca vurguladık. Güzel bir kişisel gelişim öyküsü ile tekrar altını çizelim istedik. Gerçek bir öyküden alınan bu gelişim hikayesi tam da anlattıklarımızla ilgili ilginç bir dava ve nedeni ayrıntıda gizli sonucu…

İBRETLİK SAVUNMA

Ünlü avukat Petrocelli’nin kaybettiği tek dava… Jüri başkanı onu kendi silahıyla nasıl alt etti?

Ünlü bir futbolcu karısını öldürmekle suçlanıyordu. Futbolcu yakalanmıştı. Ama karısının cesedi ortada yoktu. Duruşma Amerikan filmlerindeki gibiydi.Futbolcu sanık sandalyesinde oturuyordu… Kucak dolusu parayla tuttuğu avukatı jüriyi ikna etmeye uğraşıyordu:

– “Sayın jüri, müvekkilimin suçsuz olduğuna yürekten inanıyorum.. Buna az sonra sizler de inanacaksınız… Neden mi? Bakin, simdi 1’den 10’a kadar sayacağım ve müvekkilimin öldürdüğü iddia edilen karisi bu kapıdan içeri girecek.. 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10…”

Bütün jüri kapıya dondu. Kimse girmedi içeri. Avukat bir savunma dehasıydı; öldürücü hamlesini yaptı..

-“Bakın, siz de kadının öldüğüne inanmıyorsunuz. Çünkü hepiniz içeri girecek diye kapıya baktınız… İşte kararı verirken buna güvenmenizi talep ediyorum.”

Jüri, ünlü futbolcuyu suçlu bulduğunu bildirdi ve dava bu şekilde sonuçlandı.

Mahkeme çıkısında avukat, bayan jüri başkanına yaklaştı:

-“10’a kadar saydığımda siz de diğer üyeler gibi kapıya bakmıştınız. Neden böyle bir karara imza attınız?”

-“Doğru” dedi jüri başkanı; “Ben de kapıya baktım, ama müvekkiliniz kapıya bakmıyordu!”