Çoğumuz, her zaman işimiz olmazsa ve deli gibi çalıştığımız için sırtımızı sıvazlamazsak, kendimizi suçlu hissederiz. Bunun ne tür bir insan olduğumuzu gösterdiğini düşünürüz: başkalarına öncelik veren ve çok çalışmaktan korkmayan biri. İyi ama bu kurban misali yaklaşım bizi gerçekten nereye götürür? Birincisi, bize büyük stres yaşatır ki hepimizin bildiği gibi stres, kalp hastalığına, şekere, depresyona ve daha pek çok rahatsızlığa neden olur. Aynı zamanda, haftanın çoğu gününde kendimizi tamamıyla rahatsız hissetmemize yol açar; öyle ki, günlerimiz parkta bir tur atamadan ya da gerçekten güzel bir kitap okuyamadan hızla geçip gider.
Sedona Training Associates CEO’su ve Eğitim Direktörü Hale Dwoskin, “Çoğumuz yaşamımızı başkaları için birşeyler yaparak geçiriyoruz ve kendimizi unutuyoruz,” diyor: “Bir bakıcı ya da başkalarına öncelik veren biri olmasanız da bazen elinizdeki iş üzerinde öyle çok çalışırsınız ki kendinize de bakmanız ve ruhunuzu beslemeniz gerektiğini unutursunuz.”
Gerçekten de kendiniz pahasına başkalarına ne kadar çok odaklanırsanız, psikolojiniz o kadar bozulur, kendinizi o derece kötü ve hatta muhtemelen kırgın hissedersiniz. Açıkça bu, yaşamınızdaki hiç kimseye bir lütuf değildir.
Dwoskin “Kendinizi ihmal etmemeyi hatırlamanız çok önemli,” diyor: “Kendinizi ihmal ederseniz, enerjinizi tüketirsiniz ve yaşamda yaptığınız her neyse ondan zevk almanızı da engellersiniz.”
Kendinize Nasıl Zaman Ayıracaksınız?
Özellikle hep vermeye alışmış biri iseniz, bir kenara “benim olan” zamanı ayırmak her zaman kolay değildir. Ama aşağıda, yardımcı olabilecek birkaç ipucu bulabilirsiniz:
1. “Benim olan” zamana bir öncelik olarak bakın. Gün içinde buna yemek, uyumak ve çalışmak için yaptığınız gibi belli bir zaman ayırın.
2. “Size ait” zamanda yapmaktan hoşlanacağınız şeylerin bir listesini oluşturun ve boş vaktiniz olunca bu listeyi inceleyin.
3. Doyurucu bulmadığınız işleri ve enerjinizi tüketen insanları programınızdan atın. Bunlara harcayacağınız zamanı kendinize ayırın.
4. Mükemmel olmanız gerekmediğini hatırlayın. Zamanınızın önemli bir kısmını mükellef akşam yemeği partileri hazırlamak ya da oğlunuzun okuldaki kermesinde satılmak üzere kek pişirmek için harcamışsanız, biraz gevşeyin. Bir dahaki sefere arkadaşlarınız geleceği zaman pizza ısmarlayın ve oğlunuz için mahallenizdeki bir fırından kurabiyeler satın alın. İşte! Anında “benim olan” zaman.
5. Bunu bir rutin haline getirin. Birşeyi alışkanlık haline getirmek, yaklaşık 3-6 hafta alır. Öyleyse, bu kadar süre, programladığınız “benim olan” zamana sadık kalın ki sizin için kökleşmiş bir alışkanlık haline gelsin.
6. Kurtulun. Kendinizi yenilmiş ya da aşırı taahhütte bulunmaya kışkırtılmış hissettiğinizde, bu duygulardan derhal kurtulun.
Dwoskin şöyle devam ediyor: “Kendinize gerçekten zaman ayırdığınızda, aslında zamanın genişlediğini hissedersiniz. Sizin için değilmiş gibi görünen başka işlerle ilgilenseniz bile verimlilik seviyenizin ciddi biçimde arttığını görürsünüz; çünkü, dinlenmek için zaman istemişsinizdir. Bu arada, dinlenmek için zaman istemenin en iyi yollarından biri, zamanınızın bir kısmını bazı şeylerden kurtularak geçirmektir.
Kaynak : Sedona
