Yükselen değerlerden ve yükselen meslek gruplarından birisinin koçluk olduğu aşikâr. Ancak öğretmenlerin koçluk eğitimi alması ve koçluk eğitimi bir öğretmen tarafından değerlendiriliyor olması bu mesleğe farklı bir akış açısı kazandırıyor.
Ortadaki koltukta sorulara cevap verirken biraz kıvrandım. Etrafımda halka olmuş eğitimciler, birbiri ardına eylemlerim hakkında düşünmemi sağlayan irdeleyici sorular sordular. Beni anladıklarını biliyordum, çünkü sıklıkla dediklerimi başka bir ifadeyle tekrarlıyorlardı. Düşüncelerimin seslendirilmesi, gerçek sorunlarımın ne olduğunu görmemi sağladı. Buna rağmen endişelerimi açığa vurmakta tereddütlüydüm, ama aynı zamanda işin nereye varacağını da merak ediyordum; bu sefer, bana koçluk yapılıyordu.
Bana koçluk yaptıkları konu şuydu: Okul müdürü olarak öğretmenlerin herhangi bir talebini nasıl değerlendireceğim konusunda emin değildim. O gün işte bu egzersizle, eğitimde kararsızlığımı çözmek için bir grup eğitimcinin benimle bir çalışma yapmasına gönüllü oldum. Koçluk sürecinin bir parçası olarak bana sorular sordular, neden endişeli olduğumu ve konu hakkında gerçek düşünce ve hislerimi keşfetmeye çalışmamı istediler.
Ne yaptıklarını (koç olarak) tam olarak biliyordum ve sorularının beni sevk ettiği refleksif/düşünümsel (reflexive) akıl yürütmenin yararını deneyimliyordum. Sonunda beni motive eden saiklerimi gerçekten anladım ve artık bir planım vardı. Bunun en iyi tarafı da planı tasarlayan bendim, onlar değil.
Koçluğun Tanımı
Koçluk, liderler ve yöneticiler düzeyinde belli bir süredir vardı, ama öğretmen düzeyine gelmesi zaman aldı. Spor koçluğundan bahsetmiyorum. Benim bahsettiğim eğitim koçluğu (educational coaching), öğretim koçluğu (instructional coaching), yaşam koçluğu (life coaching), öğrenme koçluğu (learning coaching) liderlik koçluğu (leadership coaching) – ismi siz seçin.
Ne derseniz deyin, burada basit bir teknikten ve eski bir fikrin basit bir kelime oyunundan fazlası söz konusu olan. Bu, eğitimcilere nasıl en iyi şekilde radikal ve sürdürülebilir bir değişim uygulanabileceğini konu edinen kendine özgü bir felsefe.
Otokratik yol veya başka bir ifadeyle “[highlight]düzeltmene yardım edeyim[/highlight]” (“let me help you fix it”) usulü, belirli bir sonucu olan bir ilerleme için, öğretmenlerin gelişimini başkalarının dikte etmesi ve yönlendirmesi anlamına gelir. Bu geleneksel sistemde öğretmen, nihayetinde dikte edilen strateji işe yaramazsa patronunu suçlayabilir. Eğitim koçluğu ise tamamen farklıdır.
Süreç Nasıl İşliyor?
Öğretmen seviyesindeki eğitim koçluğu, yöneticilere, öğretmenlerin karşılaştığı sorunlarla ilgili hazır çözümler sağlama eğiliminden sakınmayı öğretir. Oysa yöneticinin görevi, öğretmenin kendi sorunlarını tespit etmesi ve kendi çözümlerini bulmasına yardım etmektir. Öğretmene irdeleyici, açık uçlu sorular sorarak yönetici, öğretmenin kendi seçtiği bir konuda düşünüp analiz yapmasına yardımcı olur ve bu süreçte şu en güçlü soruyu sorar; “Bu konuda ne yapacaksın?”
Bu koçluk stratejisini kullanmak öğretmeni, kendi davranışlarının sorumluluğunu kabul etmeye zorlar ki bu, bir öğrencinin gelişim eksikliğinde sadece öğrencileri, velileri ve kendinden önceki öğretmenleri suçlayan bir öğretmen için büyük bir adım.
Koçluk Neden Önemli?
Bu yaklaşım öğretmenlerin kendi davranışlarına odaklanmalarına ve değiştirmelerine yardım ediyor. Yönetici, öğretmenlere kendi planları hakkında “çözümün nasıl işe yaradı?” sorusunu sorduğunda, eğitim koçluğunun asıl gücü ortaya çıkar. Eğer başarılı olduysa bunu kutlamalar takip eder, olmadıysa başka bir etkili soru şudur: “Şimdi seçeneklerin neler?”.
Eğitim koçluğunun bir okul sınıfı için etkili sonuçları (ramification) var. Koçluk sayesinde, öğretmenin gerçekten geliştirilmesi mümkündür. Ama belki de burada en önemlisi, yöneticilerin “öğretmenler üzerinden oluşturduğu örnek/model yetenekler”, tam da öğretmenlerin öğrencilere verebilecekleri inşa edici/geliştirici (constructivist skills) yeteneklerdir aynı zamanda. Eğer öğretmenler, öğrencilerin kendi eğitimsel ve kişisel sorunlarını benzer bir şekilde çözmelerine yardım edebilirlerse, öğretmenler öğrencilere olan tavrında daha az emredici hale gelir ve öğrenciler öğrenimlerini ve hayatlarını daha fazla yönettiklerini hissederler.
Çeviren: Yusuf Bahadır MURAT | Ben Johnson – Yönetici, Yazar ve Eğitimci
