Servisim trafikte yavaş yavaş ilerliyor, şunun şurasında Acıbadem’e ne kaldı derken bir yandan camdan ağaçlara bakıyorum. Ağaçlar beni her zamanki gibi rahatlatıyor, bonus olarak hayal kurmama da yardımcı oluyor. Yeşili güzel, dalları güzel, yaprakları güzel… Denemenizi tavsiye ederim.
Dal demişken, ağaca baktım ve tutunduklarım aklıma geldi. Sahip olduğum hayatta biraz daha kalabilmek için sıkı sıkıya tutup bırakmadıklarımı düşündüm. Tabi ki beynimin içinde onlarca seçenek belirdi.
Ne oluyor, bir dakika, sakin olun derken bir baktım aradan bir şey sivrildi.
“Güven”
Ağacın dallarını görünce benim aklıma güven geliyor.
Üstünde biraz kafa yorunca en sağlam dallarım kolayca cereyan etti. Güvendiklerim olmasa ne halt ederdim? Hangi cehenneme girerdim? Hiiii!
“Babana bile güvenmeyeceksin kardeşim!” diyenlere kafa tutmalarımı hatırladım birden. Denizden babası çıksa yiyecek olan adam, babasına bile güvenmezmiş! Bak sen şu işe :)
Aslına bakarsak, güven duymak nefes almak gibi bizi bir an bırakmıyor, zaten asıl kafa karıştıran şey arada bir uğrayan “güvensizlik” hali.
Güven duymadan yaşamamız imkansız. Aksi halde evden dışarı adım atamaz, hatta aynı evin içinde ne anne ne baba ne de başka kimselerle bir arada yaşamamıza olanak olamazdı.
Ama bir şey oluyor ve bazı adamlara/kadınlara güvensizleşiyoruz. Bir an geliyor hayata güvenmemeye başlıyoruz. Sonra gelsin huzursuzluklar, gelsin mutsuzluklar…
Tam bu noktada aklıma takılan bir şey var. “Güven” dediğimizde bugüne kadar hep tek yanlı bakmadık mı sizce de?
Başka bir deyişle, kendimizin ne kadar güvenilir olduğunu biliyor muyuz?
En temel dal yani “ben” , ne kadar sağlam ve güvenilirse, çevreme de o kadar güven duyuyor ve aynı oranda güven sağlıyorum aslında. Nasıl hissettirdiğim, nasıl hissettiğimle kardeş adeta. Kopamıyorlar birbirlerinden…
Elindeki en güçlü dal “sensin”, kabul et artık. İçsel olarak farkına varmasan bile, o kadar kitap, blog, dergi, doktor, profesyonel bunu söylüyor. Bari onlara güven. :)
Hayatta bir güvenlik arayışın varsa ve bu olmazsa olmazlarındansa kural 1, önce kendine güven!
Ne demek kendine güvenmek?
Hissettiklerini bilmek,
Aldığın kararlarına saygı duymak,
Potansiyelini bilmek,
Ve en az 1 kişinin en sağlam dallarından biri olmak…
Yüzünü buruşturup, “vallahi öyle kolay kolay kimseye güvenmem!” diyen sevgili arkadaşım, bak bakalım sen çevrendekilere ne kadar güven veriyorsun?
İnsanlar seni düşündüklerinde kendilerini ne kadar korunaklı, sağlam, huzurlu hissediyorlar?
Her şeyin bir yansıması var. Sen etrafa kuşkulu bakışlar atarken, hiç görmüyorsun ki kendi dalın kırıldı kırılacak…
Söyle bakalım sana kim güvensin de tutunsun?
Yazan : Tuğçe Güçnar Kengil – kendinigelistir.com
