Geçenlerde bir derse katıldım. Katılımcılar gözleri bağlı değişken müzikler eşliğinde özgürce dans ediyor; bedenini, ruhunu, zihnini müziğin ahengine bırakıyordu. Amaç kalıplardan kurtulmak ve öz ile iletişime geçmekti. Kaynak ile huzur içinde dans ederken bir katılımcının çığlıkları ile uyandım. Ağlıyor, bağırıyor ve aralıksız haykırıyordu. Bugüne kadar yüzleşmediği, ifade edemediği her şey şimdi yüzeye çıkmış ve gerçekler canını çok acıtmıştı. Ruhumuza ne kadar çok eziyet ediyoruz diye düşünmekten kendimi Devamını Oku »