“Önce Kadın” eğitimleri ve yazıları ile gelin, kendimizden başlayarak değişim yaratalım. Gelin, bu erkek egemen dünyada, kadın olmanın, dişil enerjinin ne olduğunu hatırlayalım, unutanlara da biz hatırlatalım.
Ne adamlara aşık olduğumu zannetmişim. Ne adamlar için onlarsız yaşayamam sanmışım. Ne ilişkiler sonrası, başka birini bulamayacağım diye sızlanmışım. Varsa yoksa o demişim. Ben’i değil, onu benimsemişim. Onun için…
Ne de güzel pohpohlarız eşlerimizi, sevgililerimizi değil mi? İşten eve canları sıkılmış gelirler, enerjilerini yükseltmek için elimizden gelen her şeyi yaparız. Aman sinirleri daha da bozulmasın diye. Aman çocuklarına…
Bize söylenilen güzel sözlerden sonra nasıl da kendimizi iyi hissederiz. “Ay tatlım, ne kadar çok kilo vermişsin!”, “Sen acayip dobra bir kadınsın”, “İçin dışın bir senin ayol”, “Ne kadar…
Regl olmak, adet görmek, aybaşı olmak. Adına ne diyorsanız artık. Yıllarca, regl olmanın kötü bir şey olduğu öğretildi bize. Regl olduğumuz gün, büyüklerimiz tokat attı, nedenini dahi bilmeden. Pedlerimizi…
Aşıksın. Herşey o kadar güzel ki. Bulutlarda geziyorsun. Dünya üzerinde sanki sadece sen ve o var. Her an onu düşünüyorsun. O, artık, hayatının her yerinde. İşte, evde, arkadaşlarınlayken bile…
Kimimiz seviyor bugünü, kimimiz klişe buluyor, kimimiz yalnız olduğumuz için mutsuzuz, kimimiz şimdi sevgilime ne alacağım derdi içindeyiz. Kırmızı güllere, kırmızı objelere, akşam nerede yemek yiyeceğimize, alınacak hediyelere müthiş…
Sabah uyandınız.. Duş aldınız, bu pantolonla bu gömlek, makyaj, kahvaltı, çocuklara kahvaltı gibi rutinlerinizden sonra dışarı çıktınız veya televizyonunuzun başına geçtiniz.. Ekranda veya sokakta birisini gördünüz.. Zihniniz hemen onunla…
Bize yalan söylemişler. Bize yanlış düşünmeyi öğretmişler. Başımıza gelenlerin şans, talih, kısmet sonucu olduğunu söylemişler. İçinde olduğumuz durumu kabul etmemiz gerektiğine, değiştiremeyeceğimize inandırmışlar. Ah, nasıl da kandırmışlar... Evet, hayatlarımız…
Annemizin karnından çıktığımız günü bir hatırlasak… Bir aileye doğmuşuz, bir şehirde, belli bir dili konuşan, belli bir dine inanan, belli bir kültürde yaşayan, belli yargılara ve ahlak kurallarına sahip..…
Erkekler.. Ne kadar önemliler bizim için.. Doğduğumuzda babamız.. İlişkide sevgilimiz.. Evlilikte kocamız.. Anne olduğumuzda belki oğlumuz.. Hayatımızın her döneminde yanımızda olmasına ihtiyaç duyduğumuz.. Babalarımızın kucağına yatıp bizi sevmesini beklediğimiz..…
Ne kadar annelerimiz kutsal oldukları ile ilgili fikirler, ana gibi yar olmaz cümleleri ile bezense de etrafımız, bir çoğumuz annelerimize kızgınız belki, kırgınız.. Özellikle kız çocukları olarak, baskı altında…
Anne olmak ne kadar önemli bir kadın için. Cennet annelerin ayakları altındadır.. Ana gibi yar olmaz.. Anne koşulsuz sever.. Ağlarsa anam ağlar, gerisi yalan ağlar.. Annelerimizin, anne olmanın ne kadar…
